Samen begonnen Jan en Grietje een schilders
bedrijf in St. Pancras
In het begin hadden ze het heel arm.
Maar armoede was hun beiden niet vreemd en
Grietje van Graft - Vet ze wisten er mee te leven.
Jan maakte lange dagen als schilder. Grietje beheerde thuis een winkeltje waarm ze
schildersbehoeften verkocht.
Langzaam wisten ze bij de wal op te klauteren en slaagden ze er in om iets aan
kapitaalsvorming te doen. Ze kochten hun huurhuis en ze hadden de tijd mee.
De jeugd van Grietje Vet, de latere mevrouw
Van Graft, was evenmin gemakkelijk.
Na de lagere school moest ze meehelpen om het
ouderlijk gezin financieel draaiende te houden.
Dit betekende huishoudelijk werk voor anderen
verrichten Toen ze wat ouder werd, werkte ze
vaak in gezinnen, waar de moeder om de een of
andere oorzaak tijdelijk moest worden vervan
gen.
Later vertelde ze, dat ze voor haar uitzet
"keihard had moeten werken
In 1995 berichtte notaris Boon aan het Kossen-Leyenfonds dat de weduwe van Jan
van Graft was overleden en dat zij deze stichting, na aftrek van enkele legaten, had
benoemd tot erfgenaam van haar nalatenschap.
Op deze manier ging de in 1962 uitgesproken wens van burgemeester Klaas
Kroonenburg, dat de daad van Cornelis Kossen anderen zou stimuleren iets
soortgelijks te doen, achtereenvolgens in 1975 en 1995 in vervulling.
In zekere zin is dit artikel niet af: Er wordt wel over het ontstaan van het
(samengestelde) Kossen-Leyenfonds verteld, maar er wordt niet gesproken over
hetgeen het fonds in de praktijk doet en betekent. Dit vloeit voort uit de
doelstelling van het fonds: iets doen voor de minder draagkrachtigen en deze zaken
kunnen beter niet aan de grote klok worden gehangen Enige jaren geleden
bezochten we mevrouw Nelie Pool-Madderom en vroegen we haar om inlichtingen
116
