111
deur zien staan en wist je dat Destrée daar, zonder aan te bellen, haastig naar
binnen was gesneld met zijn bekende kreet: "ENNnn.om het wel en wee van
de bewoner(s) aan te horen.
De plaatselijke predikanten. Die gingen vast eenmaal per jaar bij al hun
parochianen op huisbezoek en bij ziekte en zeer, kwamen ze eveneens in de
gezinnen.
Ik weet van een oude, kinderloze vrouw, die haar man had verloren en de dommee
had verteld dat ze haar echtgenoot erg miste en dit werd vooral door haar gevoeld
als ze alleen moest eten en speciaal het door haar man uitgesproken gebed voor of
na de maaltijd ontbeerde ze De dominee loste dit op door in plaats van eenmaal in
de maand een lang bezoek, haar meerdere korte bezoekjes te brengen en omstreeks
etenstijd bij deze weduwe binnen te stappen, een praatje makend en zeggend: "Zet
het eten maar op tafel, dan bid ik met U en blijf nog een minuutje en ga dan naar
mijn eigen huis om daar de maaltijd te gebruiken."
Zo, zal Kees Kossen hebben gedacht, kan mijn fonds het beste in staat zijn om de
personen te bereiken die een steuntje in de rug het meeste nodig hebben en de door
mij gekozen vertrouwensmensen zullen zeker de juiste weg weten vinden waar
langs de hulp moet worden verleend.
Omdat Neeltje Groen voor Kees Kossen stierf, kon na zijn overlijden dus meteen
gehoor worden gegeven aan de wens met zijn nalatenschap een fonds te stichten en
werden de door hem aangewezen personen gevraagd zitting te nemen in het
bestuur. Indien dezen hiertoe niet bereid waren geweest, had de gemeenteraad van
St. Pancras voor vervanger(s) moeten zorgen, maar allen verklaarden meteen zich
hiervoor beschikbaar te willen stellen m.a.w. het Comelis Kossen's fonds kon van
start gaan.
De bedoeling van Kossen was dat uit de rente van het kapitaal hulp aan behoeftigen
zou worden verleend. Indien de rente niet. voldoende was voor de steunverlening
mocht hiervoor ook uit het kapitaal worden geput, maar alleen wamieer dit beslist
noodzakelijk was en dan niet meer dan 5 per jaar.
