niet veel drukte van het feit dat ik zomaar aan het ruilen was geslagen met zijn
ringen.
Verder op was een lange schuur. Voor de schuur groeiden heerlijke bramen. In de
schuur hield vader konijnen, zodat we in de oorlog ook wat vlees hadden. En op
die manier kreeg ik op de kraag en de zakken van mijn winterjas een randje konij
nenbont.
In die schuur droogde vader ook tabaksbladeren. Misschien had hij wel langer ge
leefd, als hij met zo'n verstokte roker was geweest.
Na de oorlog ging hij in deze schuur kippen houden en ook kweekte hij daarnaast
toen heerlijke aardbeien.
(de boven beschreven schuren lagen langs de Vin-
kenlaan tot de plaats, waar nu het Dorpshuis is en
het terrein liep door tot de Oostwalsloot).
In 1949 verhuisde hun gezin naar Suri
name. Vader Ane was machinist op
tankboten. Hij overleed in 1954. In 1960
kwam de rest van de familie terug. Ze
woonden vervolgens een jaar of vier in
Heerhugowaard. Tme kreeg m die tijd
een opleiding voor verpleegster. Daarna
emigreerden ze naar Australië.
In haar nieuwe vaderland heeft Tme ge
durende 27 jaar als verpleegster ge
werkt en broer Nico verdiende de kost als
lasser.
Beiden bleven ongehuwd, vandaar dat ze
in 1975 samen een nieuw huis bouwden
op een hun toebehorend stuk grond dat
ca. ca. 2 ha groot is en in het tropisch ge
deelte van Australië ligt.
Dat ze in een tropisch gebied wonen,
merken ze ook aan de insecten, die hun
plafonds en binnenwanden grondig aan
tasten. Maar gelukkig valt de zaak niet
uit elkaar, want het geraamte werd van
Bakker Vries naast zijn woning aan ijzer gemaakt
de Achterweg (nu Vinken!aan)
8
