128
Soms moest ik wel eens lang op mijn geld wachten, maar het meeste heb ik wel betaald
gekregen. Mijn vader zei altijd: "Zolang als ze bouwer blijven, betalen ze uiteindelijk
wel. Maar als ze vallen, dan ben je je centen kwijt."
Daar zat veel waarheid in.
Toch heb ik ook wel eens iemand, die naar de fabriek was gegaan, bij me gehad met de
woorden: "Toen had ik het niet maar nu heb ik het wel voor je."
In 1952 kwam de oude boerderij, even verderop aan de Benedenweg, te koop. (nu Jaak
Wit).
Gedurende lange tijd hadden er twee gezinnen in gewoond: Ten Wolde en Biersteker. De
kmderen sliepen op zolder. Daar bestond de scheidmg uit een hekje.
De boerderij was onbewoonbaar verklaard en de bewoners hadden inmiddels ander on
derdak gekregen.
Ik had wel zin om het te kopen.
Toen ik dit met mijn vader besprak, zei hij: "Je mocht wel harstikke gek wezen."
Ik wilde geen ruzie.
Op zondagmiddag gingen mijn vrouw en ik vaak naar Broek op Langedijk. Zij naar
haar familie, ik naar mijn vader. Ik zei toen tegen hem: "Vader, denk jij dat je hier altijd
blijft
"Ik weet wel beter", zei hij
"Wel", zei ik "mijn jongens worden groter en die willen straks ook aan het werk. Die
boerderij heeft een stal en die kan heel goed voor berging worden gebruikt en daarom
wil ik dat geval graag hebben."
"Als je het zo bekijkt, heb je gelijk" zei hij.
Later kwam Jaap bij me in het bedrijf.
Toen hij graag wilde trouwen en geen huis kon begaan, zei ik tegen mijn vrouw: "We
gaan een kas aan de overkant slopen en daar bouwen we een nieuw huis voor ons, dan
kan Jaap hier wonen."
Ik woon hier nu bijna dertig jaar.
Toen de verkaveling zijn beslag kreeg heeft Jaap ons bedrijf buiten de kom voortgezet."
