6
In de pers lazen we over hem o.m.:
""Veel van het bouwwerk van Willem Commandeur heeft een grote sierlijkheid.
Voor het bewerken van steen kent hij maar één methode: hakken met beitel en
hamer. Van foefjes houdt hij niet. Het materiaal moet in zijn waarde en hoeda
nigheid gerespecteerd worden
""Willem Commandeur is altijd bereid bekenden te helpen. Ziet of wil niet zien,
dat zij soms van hem profiteren. Hij praat in een ongedwongen houding. Zijn
grote, sterke handen onderstrepen zijn woorden en zijn lichtblauwe ogen zoeken
altijd die van zijn gesprekspartner.
In het atelier van Willem Commandeur staat zijn werk, soort bij soort. Het staat
dicht opeen gepakt. Beneden bouwwerk en wat maskers, boven houtsnijwerk, te
keningen, schilderijen.
""Willem was een man. die de armoede verkoos in zijn leven en die zich ook bij
het zoeken naar de vorm in de kunst niet liet leiden door hetgeen de grote stro
mingen aangaven. Van 1939 af heeft hij zijn eigen weg bewandeld en een van
de voornaamste hoedanigheden van deze weg is een onuitblusbare scheppings
drang.
Willem Commandeur was "een jongen van de vlaktedie er geen enkele be
hoefte aan had met de mode mee te doen en hij behoorde tot de helaas weinigen
die hartstochtelijk zoeken naar "de kleine dingen des levens
Van zijn aandacht voor het kleine getuigde zijn belangstelling voor de planten.
Er zijn jaren geweest, dat zijn woonruimte (veel vroeger een fabriek) voor het
merendeel in beslag genomen werd door zorgvuldig opgekweekte planten in
broeikassen en de sfeer, die deze man heeft achtergelaten wordt nog steeds ge
kenmerkt door levenslustig voortwoekerende slingerplanten.
Hij schilderde, maakte houtsnijwerk, maar zijn grote liefde ging uit naar het uitbeel
den in natuursteen of cement.
In cement beeldde hij ook het leven van zijn ouders op het boven genoemd grafmo
nument uit.
In opdracht van de gemeente Alkmaar maakte Willem een kunstwerk, dat het
Schaepmanplem te Alkmaar moest verlevendigen.
