Op 16 september vernam het Departementaal Bestuur van Texel (dat reeds
op 30 augustus uit veiligheidsoverwegingen uit Alkmaar was vertrokken
naar Haarlem) dat Oudkarspel in gebreke bleef om de publikaties van het
Departementaal Bestuur af te kondigen.
Oudkarspel werd hierover schriftelijk berispt en men wilde in Haarlem bin
nen 24 uur een reactie hierop hebben Geantwoord werd dat zich op de
bewuste dagen in geheel Oudkarspel geen Bataafs soldaat viel te bekennen
en het er toen wemelde van de Engelse militairen. Om geen ongelukken te
veroorzaken had men voorzichtigheidshalve de publicaties toen niet gedaan
en dit was dus niet uit onwil maar uit onmacht voortgesproten
Wie kans zag onder een vordering uit te komen, liet dit niet na:
Daandels klaagde dat de voerlui met hun paarden (en soms met een wagen
daarbij) stiekum verdwenen.
In Alkmaar klaagde de legerleiding op 17 september dat Oost- en West
Zaandam wel 6 paarden stuurden, maar dat het afgeleefde knollen waren,
totaal ongeschikt voor het doel waarvoor ze gebruikt moesten worden
Omdat er groot gebrek aan trekkrachten was, had men geprobeerd deze
arme dieren toch maar dienst te laten doen, maar drie vielen reeds meteen
om.
En hier werd verteld dat in de door de Engelsen bezette dorpen bij mensen,
die niet ogenblikkelijk aan hun vorderingen voldeden, de soldaten alles
wegnamen dat maar los of vast zat. Schapen en koeien werden zonder meer
de hals afgesneden en geslacht.
Een Engels-Russische aanval - 19 september 1799.
Na de gevechten op 10 september hadden de Engelsen zich teruggetrokken
op hun oude stellingen, waarvan een groot gedeelte gelegen was langs de
oude West - Friese zeedijk.
Enkele dagen later arriveerden de verwachte versterkingen: een Russisch
leger en een aantal Engelse reservetroepen.
Was eerder Brune van mening dat hij over een sterker leger beschikte, na
aankomst van deze versterkingen dacht de Engelse generaal York dat het
nu tijd werd de zaken grondig aan te pakken.
125
