Hier werd de (handboek
binderij voortgezet.
Veel boeken worden machi
naal gelijmd en gebonden.
Bij zeldzame en duurdere
boeken gebeurt dit vaak
handmatig.
Een oud, kostbaar boek, dat
door gebruik of ouderdom uit
elkaar lag, blad na blad voor
zichtig herstellen, vervolgens
met garen inbinden en daarna
in een speciale band beves
tigen, (waarvoor de vakterm
restaurerenop zijn plaats
is), was één van de bezighe
den van het echtpaar Proost.
Echtpaar, want ook mevrouw
Proost ging zich, toen de
kinderen wat ouder werden,
toeleggen op dit oude am
bacht Ze had een goede
leermeester: haar eigen man
Enkele van hun werkzaamhe
den waren:
Een band versieren, 'goud op snee', eerst met speciale apparatuur in het leer
de figuurtjes aanbrengen en deze daarna van de goudkleur voorzien.
Een boek met allemaal platen een kunstboek, inbinden, dat als één enkel
exemplaar, om een zeer speciale band vraagt.
Of een zeer speciale opdracht voor een heel bijzondere uitgave Vanwege
het bijzondere karakter van zo'n boek werden er in de regel slechts een
beperkt aantal gemaakt. Meestal werd dan ieder exemplaar genummerd
(Voor liefhebbers een sport om te trachten ééntje van zo'n uitgave in handen
te krijgen: "Ik heb nummer van dat speciaal uitgegeven boek!")
Dergelijke boeken moesten op een zeer speciale manier worden ingebonden
Vaak in een band van eigen ontwerp. Zo'n opdracht was een kolfje naar zijn
hand: het vereiste immers meer vakkennis dan het inbinden van een uit elkaar
liggende oude en dure Statenbijbel Dit laatste moest naar Proosts inzichten
elke boekbinder kunnen
88
Beiden maken zich druk voor het drukwerk
