75
In hetzelfde jaar, 1962 had Klaas Bobeldijk een hardrijdersbaan uitgemeten.
Dit gebeurde met een houten stok. Voor een goede maat, was de stok net te
kort. Vandaar dat werd besloten om de stok met een eindje hout te verlengen.
Klaas pakte een zaag en een lat, sneed er aan de ene kant keurig het stuk af dat
hij tekort kwam, legde de zaag neer en zette vervolgens het afgezaagde stuk
aan de andere kant weer aan dezelfde lat waarvan hij het had afgehaald. Ziezo,
met deze goede maat werd de baan uitgemeten.
Toen de wedstrijd begon, werd er druk geklokt. Op een gegeven moment riep
de tijdmachinist: "Hier worden wereldtijden gereden
In die tijd was een Alkmaarse rector bezig met het maken van kunstvolle figuren
op het ijs.
Echt een demonstratie van hoe het nu precies moest gebeuren
En hij trok een ieders aandacht
Ook in de tent van de ijsclub. Daar stonden bestuursleden en anderen voor de
ramen en volgden 's mans artistieke bewegingen.
Op een gegeven moment sprak Niek Hes; "En nou heb ik nog één wens en die
is, dat ie straks op z 'n kont valt.Het leek of Hes een soort startschot had
gegeven, want hij had nog niet gesproken, of daar lag de man
De huidige ijsbaan kwam er in 1980
Voetbalvereniging Vrone had ruimtegebrek, klaagde hierover bij de gemeente
en vond daar een gewillig oor voor deze klachten. Zeer tot ongenoegen van de
ijsclub werd hun baan door de Vrone-mannen geannexeerd
De ijsclub kreeg in ruil voor de Vinkenbaan een baan naast de tennisvelden. Dit
maal een baan, die rook naar de ideeën van Gert Tol: bij vriezend weer kan er
op worden geschaatst en 's zomers kan er in worden gezwommen.
Zij het dat dit laatste gebeurt door een niet-inheemse vissoort, de graskarper.
In het stilstaande water gedijden sommige planten uitstekend en zorgden voor
een weelderige begroeiing.
Aanvankelijk werd de baan 's zomers met mankracht schoongehouden Wadend
in lieslaarzen, harkte iemand dit bij elkaar en voerde het vervolgens per schuitje
af.
Later werden een aantal graskarpers uitgezet en dezen zorgen er voor dat van
overlast van plantengroei geen sprake meer is.
De baan had het voordeel dat personen als Niek Beets en Wim van Graft in de
herfst niet meer behoefden te verzuchten: ""Nou is die baan nog niet onder
water, dus als er een paar nachtjes met wat vorst komen, grijpen we er weer
naast..." Of, dat men bang behoefde te zijn dat een opvolger van Kerkmeer in
het vroege voorjaar de baan te gauw leeg zou laten lopen.
