18
De volgende dag vroeg ze het weer en toen hen ik meegegaan. Ze vertelde over
haar man, die gek was geworden in een Russisch kamp en zei dat haar kind al in
het westen zat. In Nederland.
Ze zei dat ze zelf moest tekenen voor de communistische partij, maar dat kon ze
niet omdat ze katholiek was. Ze wilde vluchten. Ik durfde het niet aan.
Door al die gesprekken heb ik een enorme angst voor de Russen gekregen. Het
was vreselijk sinister zoals die Hongaren over de Russen spraken Toen ik terug
kwam van mijn laatste reis was ik doodsbenauwd geworden voor die rooien. Ik
was bang dat ze heel Europa onder de voet zouden lopen....
Op een zwerftocht door Europa ca 1948
Mijn omstandigheden in Holland waren zo, dat ik dacht dat het beter was om te
emigreren naar een ander land in de wereld.
In Argentinië was ik al geweest en dat leek me niet al te goed. Bij Canada dacht
ik aan lange winters. Van Australië wisten we eigenlijk niets, dus dat werd het
En van deze keus hebben we nooit geen spijt gehad en nu, na ruim 45 jaar ben
ik God nog dankbaar dat Hij ons zo heeft geleid.
