Waarom Jan na de oorlog emigreerde, vertet hij hieronder:
17
Nog voor de oorlog trouwde ik met Anna Bruin en kocht ik nog twee vrachtwa
gens.
Dit was de schoorsteen van Gerbrand Duif,
achter Benedenweg 186. Vermoedelijk wordt
deze schoorsteen bedoeld
"k Ben op België gaan rijden met kool.
Op de terugweg nam ik natuursteen mee.
Veel te zwaar geladen met dat oude
kreng. De tram te Chaleroi heeft me eens
tegen de heuvel op moeten duwen Ik
werkte me kapot maar verdiende veel te
weinig. Gierend arm was ik. Daarom
stapte ik naar garage Met in Alkmaar en
zei met een stalen gezicht: "Ik wil een
nieuwe truck. M'n oude ruil ik in als
aanbetaling.Daar keken ze we! raar
van op, maar het lukte. Vanaf die tijd
heb ik geen armoe meer gehad. En al dat
rijden - ik vond het prachtig. Als kind
was ik jaloers op een treinwagon, die uit
Duitsland kwam: Die was verder ge
weest dan ik
Na de oorlog moest ik in Boedapest eens geld halen voor een gedane vracht.
Vraagt zo'n rooie communist in uniform: "Hoe gaat het in Holland Ik zeg:
"Je hebt de groeten van de Koningin - grapje Zijn gehele gezicht vertrok, ik
kreeg geen enkele medewerking meer. Erger nog: ik kreeg geen geld
Wat een eng sfeertje daar. Het vloog me zo aan dat ik ter plekke het besluit
nam: weg uit Europa, als die rooie, rot Russen hier de baas worden, dan kennen
wij geen vrijheid meer.
Aan de oever van de Donau zat een vroirw steeds naar me te kijken. Opeens
stapte ze op me af en vroeg of ik bij haar kwam eten. Ik durfde niet, vertrouwde
het niet.
