35
Nu, op de Vroonergeest was de positie van de Westfriezen kristalhelder:
overwinnen of sterven. Terugtrekken of ontsnappen was een onhaalbare optie
geworden en op genade van hun "ridderlijke" tegenstanders hoefde niet te worden
gerekend.
Het werd een enorm drama voor de Westfriezen, de Zeeuwen baanden zich een
weg dwars door de gelederen van één van de Westfriese bataelgen, de Hollanders
omsloten het andere en overliepen het.
Naar het noorden vluchtende Friezen sneuvelden tegen de hen tegemoet stormende
derde grafelijke legergroep
Velen verdronken er in meer of moeras.
Het was een zeer bloedige slag, daar zijn alle verslagen het over eens
Het aantal doden aan Westfriese kant dat in de kronieken wordt genoemd varieert
tussen de drie- en de vierduizend en is waarschijnlijk niet overdreven.
Daar is een aantal argumenten voor
De Westfriezen hadden ditmaal hun totale "macht" in het veld gebracht en uit een
bewaard gebleven document uit het begin van de 14e eeuw blijkt dat destijds het
aantal weerbare mannen in West-Friesland werd berekend op ongeveer drie en een
half duizend Bovendien is het duidelijk dat het grafelijke leger niet alleen uit was
op de overwinning op de Westfriezen, maar ook op hun vernietiging Doeleinden
welke dankzij het superieure tactische concept en meedogenloos optreden van
Hollanders en Zeeuwen ook werden gerealiseerd
Er werd opdracht gegeven de gesneuvelde Westfriezen te begraven en het dorp
Vroonen in brand te steken Stoke daarover:
"Des si langhe groten toren (Verdriet)
Hebben moghen,de daer leven
Entie daer inden lande bleven, (bannelingen)
Ghinc men doe(toen)ansteken brant
Ende verbernde altehant(\&ts\or\é)
Dat dorp te Vronen al te male.(volkomen)
Het is vooral deze "verduidelijking" door onze christelijke hofdichter, die ons doet
gruwen. Het is meer dan een indicatie van de hardvochtigheid van die tijd, het is
bovenal een teken van de buitengewone haat die men al eeuwenlang ten aanzien
van de Westfriezen koesterde
"Opdat ze er lang verdriet van zullen hebben!
