118
Wel had hij inmiddels ook de beurtdienst van Molenaar uit de Langedijk over
genomen.
Na de lange werkdagen moest hij zich dus over de boeken buigen Gelukkig met
succes
Zelfs zoveel, dat hij meteen besloot door te leren voor verhuizer. De bodedienst
alleen schonk hem niet genoeg bevrediging.
Zelf zegt hij dat de verhuizing van dominee Rietveld, die in 1959 uit Den Haag
naar St. Pancras kwam, zijn eerste verhuizing was. Maar dan rekent hij de
kleintjes niet mee. Anderen herinneren zich dat hij reeds de boedel van een in
1953 tot hoofd gebombardeerde onderwijzer van de Benedenweg naar de Bo-
venweg sleepte.
Wel was een verhuizing van Den Haag naar St Pancras in die jaren nog een hele
onderneming. De A-9 en de Velsertunnel waren er nog niet. De route ging langs
de oude straatweg en de pont. Daardoor nam een dergelijke verhuizing toen
aanzienlijk meer tijd in beslag dan tegenwoordig.
De eerste jaren, toen hij dit naast de bodedienst deed, had hij hulp van 'losse'
krachten: een broer, een zwager, een 65-plusser (hoewel dat woord toen nog
niet bestond) als Kees Duif, die naast de Molenhoeve woonde en eerder had
gewerkt bij de Broeker veiling.
In 1960 trad Wim Keizer bij hem in dienst
Iemand herinnerde zich dat hij zag gebeuren, hoe in de omgeving van de spoor
wegovergang, bij het uitladen van vracht, een aan de kant gezette gebaksdoos
van de klep tuimelde en dat even later Ate en Wim gezamenlijk op de knieën
lagen de gevallen gebakjes van de straat te rapen en behoedzaam in de doos te
deponeren.
Er was inmiddels een auto bijgekomen.
Nog enige tijd hield hij de bodedienst aan, toen echter het aantal verhuizingen
steeds meer toenam, werd het steeds moeilijker om deze combinatie in stand te
houden.
De bodedienst werd dus aan iemand anders overgedaan
Groeide zijn zaak, zijn gezin eveneens.
Op het Noordeinde kwam hij aan twee zijden ruimte tekort. Toen Benedenweg
144 te koop stond, aarzelde hij niet lang en verhuisde daarheen
