115
Lachend kon hij dit later vertellen en besloot dit met te zeggen dat hij bij de
aflevering zei: "Kr zijn zes manden tekort, die haal je zelf maar op, ze staan bij
de brug.
Ook was er het probleem dat er vaak jongens achter op de klep sprongen en
zich dan op klompen mee lieten glijden. De auto kon het dan amper trekken.
Garagehouder Dirk Minnesma, bij wie mijn vader vaste klant was wegens de
staat van de auto, wist er we! raad op: "Je moest er 220 volt op kunnen zetten,
dan lieten ze het wel....
In 1943, ik was toen 14 jaar oud, deed ik mijn intrede in de zaak.
Zoals boven reeds verteld, werd er toen met paard en wagen gewerkt.
We ven'oerden nogal eens aardappelen en groenten, soms ook tarwe, naar in
de stad wonende familieleden of kennissen van de klanten. Zo mogelijk, moest
dan de afzender de vrachtprijs in natura voldoen.
Deze vracht kon echter niet openlijk worden vervoerd, want vaak werd er door
'landwachtersNederlanders in zwarte pakken) bij de Friese brug gecon
troleerd.
Nu was mijn vader nogal creatief in het bedenken van oplossingen. Er werd
toen ook wel eens mastiek in houten vaten vervoerd. Mastiek was een soort
zM'arte teer, dat op daken werd gesmeerd. In deze vaten stopte mijn vader de
aardappelen en andere eetwaar. Het duurde totdat ook dit werd ontdekt en in
beslag genomen.
Natuurlijk speelde hij dan de onschuld zelve en was hij zich van geen kwaad
bewust, (liegen tegen de bezetter mocht in de oorlog).
Op verzoek van meester Monster, hij was hier toen hoofd van de christelijke
school en had in het plaatselijk verzet een leidende rol, haalde ik in Alkmaar
"TROUW"-krantjes af bij notaris Schenkeveld aan de Oudegracht, verstopte
deze onder mijn kleren en leverde ze vervolgens bij meester Monster af.
Veel variatie inde vracht was er toen echter niet.
Dit duurde tot na de oorlog. In het begin van de na-oorlogse tijd brachten we
sinaasappelschillen naar de Ringers chocolade fabrieken en kregen daar dan
