Paniek. Veiligheidshalve moesten we weer een andere plaats voor haar zoeken. Het lukte
vrij snel. In een klein huisje aan een dijk, dicht bij de spoorbrug tussen St.Pancras
en Heerhugowaard. Daar woonde een groot gezin. (Ten Holde). Daar zou Marianne niet
opvallen.
In schemerdonker heb ik haar, achter op de fiets, opgehaald en daar naar toe gebracht.
Daar is Marianne enkele maanden gebleven. Het was wel hongerwinter, maar in dat grote
gezin was voor één kind meer ook nog wel eten genoeg.
Eind maart was het met de oorlog zo gesteld, dat de familie Barendregt haar wel weer in
huis durfde nemen, Nu werd aan mij gevraagd haar naar Wormerveer te brengen.
De familie was in tranen toen we weggingen.
Het was een lange reis. En dat op massieve banden
Na de oorlog trouwde ik met onze onderduiker en gingen we in Bergen wonen.
Toen kwamen we te weten dat Marianne in werkelijkheid Mirjam Spalter heette en dat haar
ouders de oorlog ook hadden overleefd. Zij hadden Mirjam als baby reeds afgestaan.
Later is ze naar Israél gegaan en daar is ze getrouwd. Met haar man is ze nog eens
teruggeweest om een feest te geven voor de Nederlanders, die haar leven redden.
Annie Kroon-Smit
Hongerwinter - Twuyverweg met Duitse soldaat.
-6-
t t
