Later werd Niek Admiraal
VIVO-kruidenier
Zoon Jan, die reeds jaren
meehielp in het bedrijf,
nam omstreeks 1965 de win
kel over. Hij werkte samen
met Van Zelm en Wim Bruin
uit Oudorp. Toen Bruin een
winkel kreeg in de Oudorper
polder, stelde hij Jan Ad
miraal voor: Koop jij mijn
winkel, dan heeft ieder van
ons drieën zijn eigen ge
bied
De Pancrasser winkel was
niet meer als kruideniers
zaak te verkopen en werd
toen gekocht door J.C.
GEERLING die er omstreeks
1970 een DRUKKERIJ begon.
De familie Van Baar woonde aan het eind van het
spoorlaantje. (z. zijde).
(Het Spoorlaantje was recht tegenover bakker Beerse,
- nu is er een voetpad naar de vogelbuurt - toen was
er tot aan de spoorlijn een slecht verhard weggetje
en aan de andere kant van de spoorlijn een zandpad.
Beide delen werden van elkaar gescheiden door een
onbewaakte spoorwegovergang. Daarop gebeurden enkele
ongelukken met meer of minder ernstige afloop: Kees
Destrée en Toon Kersten verloren er hun leven, Jan
Roos kwam met de schrik vrij Na deze ernstige
ongelukken veranderde men het Spoorlaantje in een
doodlopend weggetje, dat voor de spoorlijn werd
afgesloten
Jan van Baar hielp Niek Admiraal vaak met het bezor
gen van anthraciet, cokes, eierkolen, briketten of
turf. Vooral bij hevige koude kon het aantal bestel
lingen wel eens oplopen en dan gebeurde het wel, dat
Jan zei: "'t Spijt me wel Amiraal, maar vandaag is
het mij te koud
-34-
Jan Admiraal
VAN BAAR "Spoorlaantje"
