-31-
Gewapend met een briefje werden de kinderen uit de
omgeving naar de winkel van ADMIRAAL gestuurd om
voor moeder de boodschappen op te halen, die deze
dan 's zaterdags kwam betalen.
Of.... en dit kwam ook voor: er werd betaald zodra
de nieuwe piepers klaar waren.
Of.... en ook dit gebeurde, het bleef in het boek
staan en Admiraal moest maar zien hoe hij zijn geld
kreeg. Bij dit soort pogingen beleefde hij wat:
Iemand zei, het was rond 5 december: "Admiraal, ik
hoopte dat zwarte Piet je had meegenomen."
Een mevrouw, die dik bij hem in 't krijt stond riep
hem vanuit haar schuilplaats toe: "Admiraal, ik
spreek veel talen, maar niet die van betalen
Een andere vrouwelijke klant, moeder van een groot
gezin, kwam de winkel binnen met: Mag ik een paar
klompen mee op zicht. Die jongen van me heeft niets
meer aan zijn voeten, hij zou hier op kousevoeten
naar toe en om dat te voorkomen kom ik maar even.
Weet je wat, geef me maar twee paar mee op zicht,
die een halve maat verschillen. Dan kom ik straks
wel een paar terugbrengen en betaal ik het andere
Een kwartiertje nadat de vrouw de winkel had verla
ten zag Admiraal twee jongens van deze mevrouw voor
bij stappen, elk op een paar nieuwe klompen
Naast de winkelverkoop werd er gevent met de trans
portfiets als het de kruidenierswaren betrof, met de
kettekar als het om brandstof ging.
In die tijd gebeurde het nog dat bij een klant een
briefje op de deur hing met de woorden "JAN, DE
SLEUTEL LIGT ONDER DE MAT."
In de crisisjaren moesten de winkeliers hun geëta
leerde waren voorzien van de gevraagde prijs. Een
controleur die in eerste instantie had vastgesteld
dat Admiraal alles keurig had geprijsd en tenslotte
ontdekte dat in een vergeten hoekje iets ongeprijsd
stond, wilde Admiraal toen voor dit laatste bekeu
ren. Admiraal werd hierop zo kwaad, dat hij de con
troleur een pot jam naar zijn hoofd wilde gooien.
