liërs) bemoeiden zich ermee, Soekarno wilde de scep
ter zwaaien.
Nederlandse militairen gingen op weg naar Indonesië,
maar werden op Malakka vastgehouden. Ook K.N.I.L.-
soldaat Bertus de Ruiter mocht niet terug naar Java.
Wel had hij Japan verlaten en via de Philippijnen
Singapore bereikt.
Twee jaar later, in 1947, kon te Makasar op Celebes
een ontmoeting worden geregeld.
Een jaar later mochten ze met verlof naar Nederland.
Vlak voor de Zuideinder kermis arriveerden ze in
StPancras
In de grote kermistent, die op het terrein tegenover
café 'Rust Wat'stond, vierden Bertus' ouders hun 40-
jarig huwelijksjubileum en viel Bertus en Lucy te
vens een soort huldiging ten deel
Na vier maanden verlof ging Bertus terug naar Indo
nesië. Hij zou daar omzien naar een huis voor hen
beiden. Lucy bleef nog in Holland, zij had negen
maanden verlof
Ze moest wel wennen aan dit zo totaal andere land.
De gang naar de plee aan de slootkant: stel je voor
dat je in die sloot zou vallen
En dan die kou: Gewassen onderbroeken, die aan de
lijn zomaar stijf werden. "Bertus, kom eens kijken,
wat is er met die broeken aan de hand
En dan water, dat zo maar hard werd.
Hagelkorrels, die ze met haar handen probeerde op te
vangen
In 1950 werd het K.N.I.L. opgeheven en kwamen ze
voorgoed naar Holland.
Naar werk behoefde Bertus niet lang te zoeken: hij
kon zo bij de Hoogovens terechtWel was het toen
vreselijk moeilijk om aan een woning te komen. Een
zekere Mulder, ook iemand die ook in de Oost was
geweest, wilde zijn huis verkopen. Af en toe ont
moette Lucy hem wel eens: ze hadden gemeenschappe
lijke herinneringen en konden in het Maleis conver
seren
-16-
