-13-
4= MEI 194b BIJNA NABIJ-DAG
Het grootste deel van die dag werkte ik op de akker,
je kon toen nergens anders heen.
Tegen de avond moest ik, zoals iedere dag toen, een
bericht in Broek op Langedijk afleveren. Ik was toen
nog de enigste, die dat kon doen.(Gerrit was toen 15
jaar oud en in de regel liet de bezetter deze leef
tijdsgroep nog met rust)
Ik ontmoette mijn contact-persoon, we spraken zo
weinig mogelijk.
Op weg daar naar toe was ik slechts één persoon
tegen gekomen. Men verliet zijn huis niet vaker dan
hoogst noodzakelijk was. Toch hing het in de lucht
dat het einde op komst was
Zo af en toe kon je in drukletters op schuttingen of
elektriciteitshuisjes kreten lezen als:
Vandaag of morgen valt Berlijn,
Nu ondanks honger standvastig zijn.
In het begin van de avond, net na het einde van de
dagelijkse beslommeringen, kwam het nieuws dat alle
Duitse legereenheden van Johannes Blaskowitz zich de
volgende morgen zouden overgeven.
Plotseling, hoewel de spertijd reeds was begonnen,
zag je heel wat jongelui op straat. Eerst nog be
hoedzaam. Later was er een stel tienagers op het
Kerkplein bij elkaar gekomen, zingend en dansend.
Plotseling verscheen er een kleine oude man: een
grootvader met kromme knieën
Even was er verwarring: Die kleine man had een Duits
leger-uniform aan
Maar al gauw hadden enkelen hem op de schouders
gehesen en het zingen en joelen ging verder, totdat
het geluid van een motorfiets vergezeld door geweer
vuur, werd gehoord. Het duurde slechts een ogenblik
of het Kerkplein was weer even rustig en leeg als
het gedurende de laatste jaren was geweest.
Uit mijn persoonlijke herinneringen - overeenstem
mend met Klin 1940-1945 blz. 195, Gerrit de Waal
