-93-
gelegenheid noemde hij onze Führer een zwijn."
Ik werd eerst stijf gescholden en daarna werd me ver
teld dat ik met onmiddellijke ingang was ontslagen en
me de volgende dag op het Arbeidsbureau te Alkmaar
moest melden voor te-werk-stelling in Duitsland.
Ik had thuis mijn verhaal nog niet gedaan, of mijn
vader telefoneerde naar Steenbergen (N.B.), waar we
eerder woonden. Daar regelde hij een onderduikadres
voor me en zo vertrok ik naar mijn geboorteplaats,
terwijl de secretarie-ambtenaar van Koedijk, Jan Smit,
me op papier liet overlijden.
Ik ben ongeveer twee maanden in Steenbergen geweest.
Het eten en drinken was daar beter dan thuis, soms
voor mijn maag wel eens iets aan de zware kant.
Inmiddels maakten ze thuis een prima schuilplaats voor
me en werd me bericht dat ik wel weer richting Alkmaar
kon gaan
Spoedig na mijn terugkeer kwam ik in aanraking met Dik
Jupijn, die de redaktie en verspreiding van "RECHT
DOOR ZEE" verzorgde. Dit illegale blad werd door Ben
Speets op het Verdronken Oord gemaakt.
Wanneer dat daar om de een of andere reden niet kon,
gingen we het 's nachts maken in het Belastingkantoor.
Ik had van dit gebouw nog een sleutel en zo konden we
daar van de stencilmachine gebruik maken..
In die tijd, 1944, kwam de B.S. op. Vanuit Engeland
werd gevraagd om naamlijsten van de medewerkers te
maken. Voor dat de bevrijding kwam, moest het in orde
zijn, dit zou t.z.t. een goede organisatie vergemakke-
lij ken
Eind oktober, begin november maakten wij de voor ons
geldende lijsten. We verstopten die papieren bij Aad
van Doorn achter het doek van een in de woonkamer
hangend schilderij
Op 11 november kwam ik bij de rijwielzaak van Jan
Groot, die ook bij de R.V.V. was. Hij vertelde me, dat
er een ramp was gebeurd. Verschillende van onze mensen
waren ondergedoken, zoals Alie van Berkum, Wim Kok,
Mientje Hollander.
