-74- bleef men het verbouwen: de penen werden gebruikt voor koffiesurrogaat en veel mensen leerden toen witlof als groente eten: als je ergens een tasvol kon kopen en er anders niets voorradig was, dan at je het De Pancrasser tomatenkassen gingen in de oorlogsjaren grotendeels verloren: De hiervoor benodigde kennis was niet voldoende aanwezig en de brandstof ontbrak. ALS JE ETEN HAD, MOEST HET NOG GEKOOKT... Hoe langer de oorlog duurde, hoe schaarser de brand stof werd. In het laatste oorlogsjaar stond er slechts enkele uren per dag druk op de gasleiding. Vandaar de CENTRALE KEUKEN. Reeds in januari 1941 konden de Alkmaarders, natuur lijk tegen inlevering van bonnen, bij zo'n instelling hun warme maaltijd halen. Later werd ook in St.Pancras voedsel verstrekt via een Centrale Keuken. In de hal van Het Baken was gedurende enige tijd een uitdeel- post. De keuken zelf was in de melkfabriek van Jan Roos op de hoek van de Van der Vijzellaan. Veel propaganda werd gemaakt voor de HOOIKIST. Men moest een pan met een goedsluitend deksel voor tenmin ste 3/4 deel vullen. Dit 1/6 deel van de normale kook tijd laten koken en vervolgens in een met hooi, hout wol of kranten-snippers gevulde kist plaatsen en daar in drie maal de normale kooktijd laten staan. Indien het voedsel dan nog niet gaar was, moest men de bewer king nog eens herhalen. Dit onder het motto: DE HOOIKIST BEWAART DE WARMTE MAAKT ER NUTTIG GEBRUIK VAN Tijdens de laatste oorlogsjaren sneuvelden in St.Pan cras bijna alle bomen, die het dorp rijk was. Ook de telefoonpalen langs het Daalmeerpad moesten het ont gelden De gebroeders Goezinne ontfermden zich over een aantal palen in de Westbeverkoog, die dienden voor het gelei den van elektriciteitsdraden. De draden lieten ze voor wat ze waren, de palen gingen mee en werden thuis aan moten gezaagd. Vervolgens werd de schat onder de vloer opgeborgen

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1995 | | pagina 80