De oorlog heeft mijn ouders veel verdriet en ellende be
zorgd. Zelf was ik, toen het allemaal begon, nog maar tic
jaar oud. Dus is veel aan mij voorbijgegaan, maar vader e
moeder merkten het des te beter.
Zij hadden vijf zonen en hiervan moesten er vier nac
Duitsland om daar in de fabrieken te werken.
Jan en Jac moesten naar Bremen, Sam naar Hamburg en Cc
naar KielEn dat waren nu net steden die s nachts ei
werden gebombardeerd.
We hoorden s avonds de vliegtuigen overgaan en waren dan
bang dat onze jongens gevaar zouden lopen.
Moeder stuurde hen vaak eten. Wat ze
precies in de pakjes stopte, weet ik
nietMaar wij moesten dan bij een
bakker aan de Frieseweg koeken kopen
(Deze werden van suikerbieten of iet
van dien aard gemaakt)
Toen Sam en Jan eens met verlof naar
huis mochten, zijn ze meteen onder
gedoken in Noord-Scharwoude en Tuit-
j enhornLouw en Heert Zonneveld
zaten daar ook bij een boer.
Jac is tot het einde van de oorlog
in Duitsland geweest en heeft daar
heel veel bombardementen meegemaakt
Maar voor Cor is het helaas slecht
afgelopen
In zijn laatste brief schreef hij:
"Ik hoor de vliegtuigen al weer en
de sirene gaat, dus ik moet naar de
schuilkelder toe
Dat waren de laatste woorden die
hij op papier zette, want op die
avond van 24 juli 1944 kwam hij om ci]aens nee Dom-
bardement, 23 jaar oud.
Hij is daar ook begraven, niemand van zijn familie was
er bij
Toch waren we blij toen Jac terugkwam na de oorlog.
Toen hadden we een ware bloemenzee in huis en konden
om dit terugzien toch feest vieren.
Nel Swinkels-Smit
14-12-1920
24-7-1944
-62-
IN ZORG EN VERDRIET.
