-50-
Hierin hadden ze niet veel zin en daarom vroegen ze
Bate of ze hun kippen bij hem konden onderbrengen.
Deze had daartegen niet het minste bezwaar als er maar
gezorgd werd voor voldoende voer, want ook kippenvoer
was in de oorlog een schaars artikel
Aldus werd de zaak geregeld.
Enige tijd later kwamen de Duitsers in Rustenburg de
kippen halen.
"Ja, die zijn weg." Waar ze te vinden waren was de
voormalige eigenaars onbekend en verder hielden ze
zich van de domme. Het Duitse antwoord aan de beide
jongens was: "We nemen nu jullie vader mee. Zodra we
van jullie bericht krijgen dat de kippen terug zijn,
komt hij vrij Hebben we evenwel over een week nog
niets van jullie gehoord, dan halen we ook één van
jullie beiden op."
Dus kwamen de mannen bij Bate: "De kippen moeten te
rug, zo en zo is het geval."
De eerste reactie van Bate was: "Weten die Duitsers
hoe jullie kippen er uit zien
Wel, de bezetters hadden eerder nooit een kijkje op de
boerderij genomen, dus wat voor soort en bijzonderhe
den de beesten hadden, was hun onbekend. Bate vond dat
het zonde zou zijn dat de Duitsers 100 beste Noordhol
landse blauwe in handen zouden krijgen en stelde daar
op voor: "Als we de zaak eens omruilden, ik houd die
100 en heb wel een stelletje, dat voor de Duitsers
geschikt is, wat oudere met wat hanen er tussen en zo
voort, die gaan bij jullie in de schuur." Hiertegen
hadden de Rustenburgers niet het minste bezwaar.
Op een avond werd een honderdtal kippen en hanen in
drie grote kisten gestoptDeze werden op het onder
stel van een kinderwagen gezet en zo moesten ze, bij
donker, over de slingerdijk naar Rustenburg. Eén van
de broers vond de onderneming wel wat gevaarlijk, maar
Bates bescheid was: "Och wat, die moffen kom je 's
nachts niet op dat slingerdijkje tegen, daar behoef je
niet bang voor te wezen. Het is aardedonker, geen
mensdie ons opmerkt
Zo gebeurde en alles ging heel voorspoedig, totdat de
