-38- Amersfoort, die in de fietsenreparatie werkte, wist raad: hij zou twee fietsen versieren en een zaag. Dan konden wij beiden, we trokken, wel vaker gezamen lijk op, een kerstboom uit het bos halen. Zijn voorstel klonk me wat vreemd in de oren: Thuis haalden we toch ook zomaar niet een boom uit het bos Omdat ik hem kende als een echte opschepper en niet geloofde dat hij dit voorelkaar zou krijgen, stemde ik toch maar met met zijn voorstel in. Maar op de zaterdag voor Kerst had hij toch twee fiet sen en een zaag. Toen kon ik moeilijk meer 'nee' zeg gen We reden naar de andere kant van de stad. Daar ging ik op wacht staan en hij zaagde een boom om. We hadden een pracht van een kerstboom Februari 1944 werd het vrije briefverkeer naar Holland afgeschaft: we mochten voortaan slechts twee brieven per maand naar huis sturen. Je kreeg daarvoor een kaart en die moest je op het postkantoor laten afstem pelen bij het aanbieden van een brief In oktober 1944 verstuurde ik mijn beide laatste brie ven, ze zijn nooit aangekomen. In februari kregen we van het bed^rijf, waar we werk ten, een verplichte vaste aanstelling. Er was op ver meld dat er geen mogelijkheid bestond om tegen de een of andere clausule beroep aan te tekenen. Ergens was dit een lachertje: er was toen nooit een mogelijkheid om ergens tegen te kunnen protesteren. We woonden aan een binnenplein. Het plein werd afge sloten door een schutting. Je kon dit plein verlaten via een poort in de schutting en dan was je op straat Plotseling werd de poort afgesloten. Ik weet nog niet waarom men dit deed. Als we naar de bakker of slager moesten of naar de cafetaria voor het middageten, moesten we door de hoofdingang en dat betekende een omweg van ongeveer 100 meter. Dat vonden wij iets teveel gevraagd. We waren allen jonge kerels, dus

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1995 | | pagina 44