Als je zoiets ziet, gaat er wel iets in je om: Je weet
wat de Duitsers in Rotterdam en andere steden deden,
toch gun je zoiets je ergste vijand niet. En je vraagt
je tevens af: Ben ik de volgende keer 't slachtoffer
Tegenwoordig zien we op de t.v. de meest afschuwelijke
tonelen uit oorlogsgebieden. Wanneer je er midden in
zit is het toch wel even anders als thuis op je veili
ge stoel Ook de geur van brand en andere, ondefi
nieerbare zaken ontbreken.
Kennissen van ons kwamen eveneens om het leven:
De uit Assen afkomstige Egbert wilde op de donderdag
avond voor het bombardement zijn broer Fok bezoeken.
Fok, hiervan onwetend, wilde naar Egbert gaan. Ze
liepen elkaar mis.
Fok was met een zestal anderen, ook uit Assen afkom
stige knapen, bij particulieren in de stad onderge
bracht
Pas maanden later, in januari '44, werden de kelders
van deze woningen uitgegraven. Egbert was de enige,
die de zeven jongens goed had gekend. Vandaar dat hij
hen moest identificeren.
Hij heeft dit gedaan.
Daarna heeft men hem naar huis gestuurd, voorgoed.
Bekend is het bombardement op Dresden van 14 febr.'45.
Dit veroorzaakte een ware vuurstorm.
De eerste stad evenwel die een dergelijk lot had ge
troffen, was Hamburg op 27 juli 1943.
De tweede was Kassei op 22 oktober 1943
Dat het goed raak was geweest blijkt ook uit het feit
dat Herman Goering het getroffen gebied met een bezoek
vereerde. Als pleister op de wonde kregen wij honderd
extra sigaretten, een halve fles schnaps en een fles
wijn en nog een ons koffiebonen en rijst.
Daarop brak er een rustiger periode aan: geen bommen,
alleen luchtalarm.
Kerstmis 1943 konden we in onze fabriek wel versiering
voor een kerstboom kopen, maar geen boom. Bertus uit
-37-
