Later gingen de Engelsen via Belgie richting Holland.
Toen we dat hoorden, wilden we daar bij zijn. Met
spoed werden we die kant uitgedirigeerdVlak bij
Brussel haalden we het leger van Montgomery in.
Omdat we lange tijd in touw waren geweest moesten we
's avonds verplicht vroeg gaan slapen. Ergens bij een
kerkhof werden we gelegerd. Ik had daar in die omge
ving een klein café gezien. In plaats van te gaan sla
pen, ging ik daar een biertje drinken. Er stond iets,
dat op een orgeltje leek. Dus vroeg ik: "Als dat ding
muziek kan maken, willen jullie dat dan eens laten
horen
Wel, de eigenaar ging aan het draaien: Het schalde
over het kerkhof heen. In een mum van tijd was de
gehele club wakker
Enige tijd daarna, we waren reeds voorbij Eindhoven en
niet ver meer van Tiel verwijderd, kwamen er mensen
van de ondergrondse ons om hulp vragen: Teruggedreven
Duitse soldaten molesteerden Nederlandse burgers.
Tijdens die hulpactie raakte ik gewond.
Met een andere groep gingen we een weg van Duitsers
zuiveren. We moesten elkaar wederzijds dekken: als wij
door een bocht in de weg verder trokken, moesten zij
vanuit hun positie ons dekking geven en omgekeerd. Dat
ging lange tijd goed totdat zij, zonder dat wij dit
merkten, een andere richting insloegen. Toen wij ver
der trokken, kwamen er plotseling enkele Duitsers
tevoorschijn die van heel dichtbij het vuur op ons
openden. Een kogel trof me onder mijn oog en dat ding
ging er vlak bij mijn oor weer uit.
In allerijl hebben ze me richting Den Bosch getrans
porteerd. Ze vreesden voor mijn leven. Later is me
herhaaldelijk verzekerd dat ik één op de duizend was.
In een noodhospitaal werd ik met spoed geholpen. Soms
stonden er zes verpleegsters om mijn bed.
Eens lag ik daar, open en bloot in Adamscos tuumen
toen kwam er zo'n Engels zustertje de zaal in. Ik
scheurde met een vaart de dekens over me heen. Ze
moest erg lachen en zei: "Ik zie die dingen dage
lijks." Vervolgens vertelde ze me: "You are goïng
home." Ze bedoelde daarmee dat ik naar Engeland zou
-20-
