Ik sta pal achter die officier, en zie dat hij staat te bibberen op zijn benen.
Onvergetelijke momenten.
Wij zijn in die tijd zelf ook gelegerd in een barakkenkamp, maar helemaal
voorbij het eind van de Westerweg, in het Heilooër bos, bij de Kattenberg.
Daar heb ik eens op wacht gestaan met een bazooka aan de schouder; niet
bepaald het ideale wapen daarvoor. Ik had trouwens geen granaten om even
tueel af te kunnen schieten.
Aaf Konijn, een koerierster wier man, Jan 1 of 2, door de moffen was gepakt
en gedood, was heel sceptisch wat betreft de onderlinge solidariteit. Och
Charles, straks is iedereen alles en iedereen vergeten. Niets blijft er over van
al het mooie dat wij ons nu voorstellen.
Ik vond dat wel erg pessimistisch; maar achteraf gezien sloeg ze de plank niet
ver mis. Een fijn idee is, dat zij toch nog in de laatste jaren van haar leven
door verzetsvrienden is opgedoken uit haar benarde omstandigheden, en goed
werd gehuisvest. Dat vertelde Cor Schouten mij, in '94.
Later na de bevrijding wordt aan de groep van Jaap Zeeman opgedragen de
wacht te betrekken in de Duitse radarpost Salzhering, in de duinen ten zuiden
van den Helder, aan de Barakkenveldweg. Voor het in stand houden van deze
belangijke en technisch ongewoon interessante en voorlijke installatie, staan
twee Duitsers met hun leven borg. Wij vervangen er de Canadezen waarvan
we de voorraad eten overnemen. De rijstebrij met gedroogde abrikozen, waar
wij ons de eerste dagen dankbaar en gulzig op werpen, begint al gauw keel uit
te hangen. Dit eten wordt bereid in de grote, met roestvrijstalen electrische
keukeninstallaties en in de eetzaal verorberd. We moeten iedere maaltijd op de
van de Duitsers geerfde Esskarte laten afstrepen. Alles is natuurlijk onder
gronds. Wij slapen op stapelbedden in de bunkers. Sommige ervan zijn
luxueus ingericht, met Perzische tapijten op de vloer, verlichte vitrines met
kristalwerk en schilderijen aan de wand, luchters aan het plafond. De kleer
makerij hangt vol met spiksplinternieuwe uniformen, in de schoenmakerij
staan, nog leerkleurige even nieuwe Stiefels. Die lokalen dienen voor ons als
souvenir-mijn.
Het complex bestaat uit behalve een groot aantal manschappen-bunkers en de
bijbehorende gedeeltelijk al genoemde voor het levensonderhoud noodzakelijke
inrichtingen, ook nog uit de technische installaties. De bovengrondse enorme
Mammuth-antenne (vanuit Sint-Pancras te zien) en een paar oriêntabele
cirkelvormige antennes vallen het meest in het oog. Onder de grond bevinden
zich de bedienings- en ontvangstposten. In een grote bunker staat een op glas
geplakte kaart van de kop van Noord-Holland. Het is door het personeel met
spotjes mogelijk op die kaart de positie van geallieerde vliegtuigen - via de
radarinstallatie bekend - en Duitse nachtjagers te materialiseren. Op deze
-228-