-214- de familie Piersma aan het zuidend. Hij was aan een voet zwaar gewond. Na overleg van mijn vader met de 'goede' opperwachtmeester Leegwater van de Marechaussee (toen omgedoopt tot Staatspolitie), werd de man, die dringend chirurgische hulp nodig had, aan een al op weg zijnde Duitse patrouille gemeld. Ook omdat zijn wegwerking door te veel aanwezige getuigen niet meer haalbaar is. Verraders staan immers steeds op de loer... Een ander bemanningslid is bij Jacob Blom neergekomen. Ook hij wordt door de Duitsers gepakt. Nog een andere komt bij de Rijksveldwachter Maarten Rol, die ook aan het zuidend woont, terecht. Mijn vader wordt er bij gehaald om als tolk te dienen. Deze parachutist wordt door mensen van de Alkmaarse KP, die gekleed in Duitse uniformen en met een Duitse vrachtauto komen, wegge werkt. Als even later de echte Duitsers komen, kan Rol met een verbaasd gezicht zeggen, dat zijn gevangene al gehaald is. Pas in 1994 ontdek ik, door lezing van de bemanningslijst van deze Halifax, dat deze laatste waarschijnlijk John Hooley moet zijn geweest, en dat Munson en Hooley in het zelfde vliegtuig zaten. Hieruit blijkt ook, dat Hooley (die ik bij Vroegop aantrof) dus minstens van 26 juni tot midden december '43 op verder transport terug naar Engeland heeft zitten wachten. Hij zal de tijd wel lang hebben gevonden. Hoe het verder met hem afliep heb ik niet gehoord. Ray Munson heeft de oorlog overleefd, en daarna verschillende malen gecor respondeerd met mijn vader. De bemanning van de Canadese Halifax bestond, naast de al genoemde Alban Gagnon, Ray Munson en John Hooley, uit: R.J. Frost, officier-piloot en navigator, E.A. Shannon, sergeant werktuigkundige, C.R. Page. sergeant bommenrichter, en A. MCKinnon, sergeant mitrailleurschutter. In de op 5 december '43 brandend in de Schermer bij de Slingerdijk neerge komen Lancaster JB 656 MG-D van John Ogg zaten nog vier Engelsen en drie Australiërs, waaronder de Australiër Wiiliam Scott en de twintigjarige Brit Wiiliam Buntain, die bij deze, zijn allereerste vlucht, voor iemand anders was ingevallen. Behalve John Ogg kwamen allen om. John Oggs parachute is onder verschillende belangstellenden verdeeld, en een stuk doet nog steeds dienst als lampekapbekleding. Zijn parachutehamas heb ik in 1990 gegeven aan het Nederlandse Luchtoorlogmuseum 'Icarus et Mars', opgezet door de Stichting Aircraft Recovery Group '40-'45, en gevestigd in het Fort aan de Assendelver Zeedijk, in de polder ten oosten van Bever wijk. John Ogg is tijdens de oorlog niet naar Engeland teruggekomen, maar in Rotterdam als verbindingsofficier blijven steken. Hij heeft de meegemaakte ellende nooit kunnen verwerken, heeft er nooit over willen spreken, en is in 1983 gestorven. Een gedenkplaat is ter ere van de omgekomen bemanning geplaatst op het monument bij Stompetoren, en een propellor van het vliegtuig is opgericht bij

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1995 | | pagina 220