-124-
naast zich neer: ze zagen het nut van zo'n aanslag
niet in, verder logen de represailles van de Duitsers
er niet om: eigen mensen liepen wacht langs de spoor
lijn om sabotages en vooral de gevolgen daarvan te
voorkomen
Een groep van de Raad van Verzet werd op zaterdag 14
april door één van hun regionale leiders bezochtze
kregen van hem de dringende opdracht om de spoorlijn
in de buurt van St.Pancras onklaar te maken en dit
reeds in de komende nacht te doen om de aanvoer van
Duitse versterkingen naar Texel te vertragen
Varend, vanaf een verzamelpunt aan de Benedenweg, ging
de R.V.V.-groep naar het bruggetje van Leyen. Daar
voorzagen ze de spoorlijn van een dynamietlading
De volgende morgen, in alle vroegte, werd deze tot
ontploffing gebracht door een legertrein uit Alkmaar.
De brug lag er uit, de trein was slechts licht bescha
digd, omdat als voorzorgsmaatregel een lege, platte
wagen voor de locomotief werd uitgeduwd.
Omwonenden, opgeschrokken uit hun slaap, vroegen zich
angstig af of nu hun huis in brand zou worden gesto
ken
Die onrust werd er niet minder op toen in de loop van
de dag twee Duitse officieren eens poolshoogte kwamen
nemen en daarbij dreigende woorden uitten.
Zondagavond, even na achten, de spertijd was net inge
gaan, kwamen enkele auto's uit Alkmaar aanrijden. In
de eerste, een grote verhuisauto, zaten een aantal
zwaar bewapende S.D.-ers en twintig min of meer bij
het verzet betrokken mannen, die in een Amsterdamse of
Alkmaarse gevangenis hadden gezten. Zij werden gefu
silleerd op de plaats, waar nu het monument staat.
Henk Goesinne zag hier iets van en vertelt:
Ik ging op de fiets wat vlees wegbrengen over het spoor. Het was
al acht uur geweest en om die tijd moest je binnen blijven. Toch
ging ik het nog maar even gauw doen, het was maar een klein
stukje. Niets vermoedend zag ik bij de spoorwegovergang een
Duitse vrachtauto aankomen, ik zag ook twee Duitse officieren
