-121- Ze hadden laat gegeten: "het vuurduveltjewou niet recht branden". Vader en moeder waren niet thuis, waren ergens op familievisite. Ook de bij huis zijnde JAN, KEES en PIET WESTER hoorden van de razzia. Zodra ze het wisten, gingen ze op stap, het ambacht in. Het ijs in de Veert was nog sterk genoeg om hen te dragen en vervolgens wilden ze een flink eind de polder in. Maar dit zat hen niet glad: Duitse soldaten bij de boerderij van Tol hadden hen gezien en begonnen op hen te schieten. Ogenblikkelijk maakten de mannen rechts- omkeerd, nu wilden ze proberen zich in de buurt van een druivenserre van de buren te verstoppen. Jan en Piet doken tussen een partij strobalen, Kees ging verderop. Ook daar werd op hem geschoten, toen dook hij ergens naar binnen. Jan en Piet voelden zich op hun plek niet helemaal veilig en verlieten daarom de strobalen om op zoek te gaan naar een betere plek. Meteen keken ze in de loop van een aantal Duitse gewe ren. Met de handen omhoog, begeleid door enkele solda ten, werden zij naar het wachthuisje bij het spoor gebracht Daar begon het vol te worden..Minstens 2 0 man. Later, terwijl er af en toe nog eens iemand binnen werd gebracht, kwam boerenleider Cor Groen een kijkje nemen. Direct probeerde hij de Duitsers aan hun ver stand te brengen dat dit niet ging. Zoveel mannen, broodnodig voor de voedselvoorziening, hier vandaan halen betekende een regelrechte ramp Deze woorden maakten zoveel indruk op de soldaten, dat ze besloten om de mannen, die ouder dan 25 jaar waren, naar huis te laten gaan. De anderen moesten onder geleide van de gewapende soldaten, naar Alkmaar lopen. Voor Klaas Commandeur een hele opgave, wel was zijn bloedende wond door een hospitaalsoldaat op provisorische wijze wat verbonden het bleef een pijnlijke aangelegenheid en dat met een ongelijk stel klompen. s Avonds werd hij door twee soldaten naar het zieken huis gebracht en daar is de wond goed verzorgd en ver bonden. Het heeft echter tijden geduurd voordat dit genezen was

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1995 | | pagina 127