om mijn vrouw te laten weten, hoe ik het maakte. Je
schreef een brief op closetpapier en dit werd aan de
onderkant van het deksel bevestigd. Er werd dan ge
zorgd dat de brief op het juiste adres kwam.
Mijn vrouw is toen naar burgemeester Bos gegaan, heeft
hem het gehele geval uitgelegd en zijn hulp gevraagd.
De burgemeester heeft daarop een brief geschreven en
die mijn vrouw voorgelezen. Het was een goed verhaal:
Een vrouw die de zorg had voor twee kinderen en een
groot agrarisch bedrijf, belangrijk voor de voedsel
voorziening
Natuurlijk was zij lang niet bij machte om alles goed
te behartigen, hulp kon ze niet krijgen en er was dus
ontzettend veel aan gelegen dat ik zou worden vrijge
laten. Met deze brief is mijn vrouw naar Den Haag ge
gaan. Daar zat aan de Lange Vijverweg de Generaal-
StaatsanwaltZe heeft hem de brief van de burgemees
ter overhandigd en het geval nog eens uitvoerig uitge
legd.
Verschillende malen maakte ze daarna, telkens op don
derdag, want alleen dan was die mijnheer daar aanwe
zig, de reis naar de Lange Vijverweg, omdat de moei
lijkheden op het bedrijf steeds groter werden en haar
volledig boven het hoofd groeiden.
Ondertussen was ik overgebracht naar kamp Amersfoort.
Daar waren een tiental barakken, in elke barak zaten
ca. 500 gevangenen.
Eenmaal per week werd de barak ontluisd, dan werden de
gevangenen verdeeld over de andere barakken en moest
je een nacht met zijn tweeën in een één-persoons-bed
In het kamp werden de oppassers uit de gevangenen
gerecruteerdzo iemand kreeg een knuppel en dubbel
eten en van hem werd verwacht dat hij de andere gevan
genen genadeloos behandelde
De andere gevangenen moesten allerlei 'diensten' doen.
Een van de meest begeerde karweitjes was de gamellen-
dienst. Je moest dan de gamellen schoonmaken, maar
eerst schraapte je er voor jezelf de laatste etensres
ten uit, vaak leverde dit per gamel een half lepeltje
vol op
-114-
