machinist en een paar oliemannendie het eigenlijke
werk deden.
We gingen naar Genua en moesten meteen al door de
mijnenvelden. Maar het bezoek aan de Italiaanse haven
was zeer indrukwekkend.
Op 10 mei 1940 was ik thuis.
In de vroege morgen zagen we het begin van de oorlog:
de moffen bombardeerden het vliegveld van Bergen.
Al gauw werd ik opgeroepen me in Amsterdam te melden
en daar moesten we in allerhaast een zgnopgelegd
schip klaar maken om te stomen (*1). Het was de "Jo-
han de Wit", een zusterschip van de "Coen"(*2)
Onze bestemming was Nederlands Indië. De passagiers
bestonden hoofdzakelijk uit terugkerende verlofgangers
en enkele bruidjes, die met de "handschoen" *3waren
getrouwd
In de late avond van de 13e mei, bij wijze van spreken
'als een dief in de nacht', vertrokken we uit Amster
dam. Het is me nog steeds een raadsel hoe we met dat
schip door het Noordzeekanaal, de sluizen en de Noord
zee zijn gekomen. Maar de volgende dag arriveerden we
in Southampton zonder dat we ook maar één vijand
hadden gezien.
Op het achterdek hadden we onze verdediging staan: een
houten geval dat iets op een kanon leek, compleet met
bemanning
De daarop volgende dag was de strijd in Nederland
voorbij: 15 mei 1940.
-5-
1 een opgelegd schip werd om de een of andere reden niet meer
gebruikt, meestal omdat het te oud was.
2) de J.P.Coen werd in de meidagen 1940 tot zinken gebracht bij
de ingang van de haven van Ymuiden opdat er een betere controle
mogelijk was op binnenkomende- en vertrekkende schepen, maar dat
hoorden wij pas later.
3) trouwen met de handschoen. De bruid was in Nederland en de
bruidegom in Ned.Oost Indie. Het huwelijk werd hier gesloten in
afwezigheid van de bruidegom, omdat deze geen tijd, geen geld of
om een andere reden niet kon overkomen en de bruid kon niet
ongetrouwd Indie binnen komen.