-111-
kans dat het hierdoor opnieuw mis zou gaan, baarde me
grote zorgen. Ik heb een paar zeer moeilijke dagen
gehad. Met politie Rol heb ik mijn zorgen besproken en
hij beloofde me naar de Ortskommandant te gaan. Hij
dacht dat hij dit geval wel kon klaren. Maar ik heb
niets weer van hem gehoord.
Mijn broer zat vast op het politiebureau te Alkmaar.
Toen ik dat wist, ging ik naar een op het bureau werk
zame, goede agent en nadat ik hem het geval had uitge
legd heb ik zijn hulp gevraagd om mijn broer te kunnen
spreken, want ik wilde graag weten waarvan hij werd
beschuldigd. Deze agent beloofde me, dat hij de vol
gende dag om tien uur de gevangenen zou gaan luchten
maar dat hij dan mijn broer in de cel zou laten, op
die manier voor mij een mogelijkheid scheppend om even
ongestoord met Wim te kunnen spreken.
Dat is gebeurd.
Toen ik daar in een gevangenisgang stond te wachten,
verscheen er een hoofd van een al wat oudere vrouw
voor één van de luikjes en deze vroeg me wie ik was en
wat ik moest. Ik heb mijn naam genoemd en gevraagd wie
zij was en waarom ze daar zat. Ik kreeg daarop een
heel verhaalHaar man was eveneens opgepakt en zat
bij haar in de cel. Hun zoon was bij de S.S. en was
gedeserteerd. Op hun zoektocht naar hem waren de Duit
sers bij hen geweest en toen ze merkten dat hij niet
thuis was, hadden ze hen gevangen genomen. Op mijn
vraag of het hun bekend was waar hij zat antwoordde
ze, dat ze hadden gehoord dat hij ergens aan de Friese
weg moest zijn. Mij was toen wel duidelijk waarom die
razzia enkele dagen eerder was geweest: de oudjes
hadden doorgeslagen
Ook bleek me dat mijn broer ten laste werd gelegd dat
hij een radio in zijn bezit had, hetgeen was verboden.
Met mijn vrouw en met anderen, ook met mensen van de
ondergrondse, besprak ik mijn probleem: Mijn broer zit
door mijn schuld. Moet ik me niet aanmelden en zeggen:
Niet hem maar mij moeten jullie hebben
De reacties van buitenstaanders waren nogalNooit
doen
