machinist en een paar oliemannendie het eigenlijke werk deden. We gingen naar Genua en moesten meteen al door de mijnenvelden. Maar het bezoek aan de Italiaanse haven was zeer indrukwekkend. Op 10 mei 1940 was ik thuis. In de vroege morgen zagen we het begin van de oorlog: de moffen bombardeerden het vliegveld van Bergen. Al gauw werd ik opgeroepen me in Amsterdam te melden en daar moesten we in allerhaast een zgnopgelegd schip klaar maken om te stomen (*1). Het was de "Jo- han de Wit", een zusterschip van de "Coen"(*2) Onze bestemming was Nederlands Indië. De passagiers bestonden hoofdzakelijk uit terugkerende verlofgangers en enkele bruidjes, die met de "handschoen" *3waren getrouwd In de late avond van de 13e mei, bij wijze van spreken 'als een dief in de nacht', vertrokken we uit Amster dam. Het is me nog steeds een raadsel hoe we met dat schip door het Noordzeekanaal, de sluizen en de Noord zee zijn gekomen. Maar de volgende dag arriveerden we in Southampton zonder dat we ook maar één vijand hadden gezien. Op het achterdek hadden we onze verdediging staan: een houten geval dat iets op een kanon leek, compleet met bemanning De daarop volgende dag was de strijd in Nederland voorbij: 15 mei 1940. -5- 1 een opgelegd schip werd om de een of andere reden niet meer gebruikt, meestal omdat het te oud was. 2) de J.P.Coen werd in de meidagen 1940 tot zinken gebracht bij de ingang van de haven van Ymuiden opdat er een betere controle mogelijk was op binnenkomende- en vertrekkende schepen, maar dat hoorden wij pas later. 3) trouwen met de handschoen. De bruid was in Nederland en de bruidegom in Ned.Oost Indie. Het huwelijk werd hier gesloten in afwezigheid van de bruidegom, omdat deze geen tijd, geen geld of om een andere reden niet kon overkomen en de bruid kon niet ongetrouwd Indie binnen komen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1995 | | pagina 11