-7- Hij die hard moest werken op die akker, en dan nog in de crisisjaren, haast voor niks, had er moeite mee om er ook nog de mooie kant aan te zien. Het werk binnenshuis, zoals kool pellen en omzetten, of bollen pellen, was meestal een gezellige bijeenkomst waarin veel werd afgekletst. Zo kwam men op de hoogte van het laatste nieuws, en werd het gemeenschapsgevoel aangewakkerd Heel wat beter dan met het eenrichtingsgeklets op de televisie, van nu. Een andere gebeurtenis was ook nog een teken van dat gemeenschappelijk beleven. In die jaren werd niet per maand, maar per week uitbe taald. Wie kende niet die zin uit het liedje van Louis Davids: ik heb een goeie week gehad.... 's Zaterdagavonds werd je uitbetaald. In de huiskamer bij ouwe Maarten stond op de tafel het weekgeld voor ieder, stapeltjes munten, op een rijtje. Maarten zat in de zorg, de werklui stonden op een rij tje, de pet in de hand. De een na de ander werd uitbe taald, waar iedereen bijstond werd precies uitgelegd: zoveel aan voorschot eraf, zoveel aan overuren erbij. Zo was het toen gewoon, in die tijd dat er nog knechten en bazen waren. En niet iedereen baas wilde wezen; al is het dan een baas die aan zijn knechten geen werk meer kan geven, zodat die werkeloos rondlopen. Maar, dat was toen ook al zo, bedenk ik nu. Totdat ze bedachten dat de makkelijkste knechten die zijn, welke in een uniform voor je werken. Die moeten gewoon; wie niet wil, heet deserteur en wordt doodge schoten. De bazen voor wie ze moesten werken, voeren er wel bij. Of ze aan de winnende of aan de verliezende kant waren. Maar ik dwaal af van de akker. Terug naar het ouwe huis. Hele middagen lagen we slap van het lachen bij het mais omzetten op de zolder van het 'ouwe huis'. Dat 'omzetten' van de mais, het oppakken, schudden en op een andere stapel neerzetten van de gaasbakken was, evenals het bollenpellengeen vermoeiend werk. Er bleef dus wat energie over om even gek te doen. 3

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1994 | | pagina 9