-22-
EEN DAGJE UIT
met de motorvlet naar 't Camperduinse strand.
Zoals voor de meesten die in de jaren twintig zijn geboren, zal een
dagje uit waarschijnlijk een dagje naar zee hebben betekend, in onze
omgeving. Voor ons was dat tenminste het geval.
We gingen in de zomervakantie vanuit Sint Pancras dan op de fiets
naar Koedijk langs het Daalmeerpad, zetten de fietsen bij een bevrien
de familie en gingen met de blazende en sissende Bello naar Bergen
aan Zee.
Ik herinner me nog de speciale geur die daar omheen hing en hoe die:
ter je de zee naderde hoe lichter de lucht leek te worden. Als je a,
kind voor de eerste maal de zee ziet maakt dat een geweldige indruk1
op je.
We zijn ook eens op een prachtige Pinksterdag, in het begin van de
dertiger jaren met een oom naar Camperduin geweest. Oom was tuinbouj
wer en die had een metór, een vlet met een motor om zijn producten
mee naar de veiling te brengen. Zoiets noemde je in die tijd niet een
motorboot, maar met de klemtoon op de laatste lettergreep, een metói
Als daar wat keukenstoelen en banken ingezet werden, kon de hele fa
milie plus de nodige buren daarin vervoerd worden. En dat gebeurde
dus in 1932 of 1933 met Pinkster.
Mijn vader wou niet mee, die ging liever op de fiets en zo vertrokkei
wij met een hele bagage aan badpakken, eet- en drinkwaar naar de Beni
denweg waar we ons inscheepten.
Het was bar gezellig, maar het duurde wel vrij lang en als je dan nid
verder varen kon, moest je nog een heel eind lopen. Van mijn vader wa
nog geen spoor te bekennen.
Mijn moeder had een manufacturenwinkel en sluitingstijd kende je niet,
Als het in de winter plotseling hard begon te vriezen hoefde je niet
op te kijken als er om tien uur 's avonds nog mensen kwamen om een
wollen deken.
Enfin, wij zaten al lang en breed aan het strand en mijn moeder zat ge
regeld ongerust naar de strandafgang te kijken. Wie weet wat er met
Jaap aan de hand was, het was zo druk op de weg. Eindelijk, ver na de
middag kwam pa aan. Hij had de hele ochtend in de winkel gestaan en f
had alles wat er in huis aan badpakken was, verkocht, voordat hijzelf
weg kon. Het was een hele opluchting en de dag was gered. We konden
ons met een gerust hart in de golven storten.
(Dit verhaal verscheen eerder in de rubriek "VERHALEN VAN LEZERS"
in de Alkmaarse Courant.Het werd geschreven door J.de Boer-Mulder
wonend te Schermerhorneerder als Jannie van Jaap Mulder op Boven-
weg 7
