-57- Hij: "Komt dat bij haar vader en moeder vandaan Ik: "Wat bedoel je nu eigenlijk Hij: "Wel, zeggen haar vader en moeder dat ze hier moet werken of maak jij dat uit Razend werd ik op die vent en ik vertelde hem, dat we om hem niet verlegen zaten, dat ik Marietje weer meenam en dat we de volgende dag haar spullen wel op zouden halen. Een toestand Marie huilen en ook de vrouw van de boer in tranen. Zo was het niet bedoeld. De vrouw vond dat Marie moest blijven en Marie wou dat ook graag. Goed, dat was dan geregeld. Nou ja, nog niet helemaal. Zij gingen naar bed en wij bleven nog wat op de koegang zitten. En Marietje bleef maar huilen, ik werd het spuugloof. Die boer met zijn gezeur. Tenslotte trok ik de kamerdeur open. Zij sliepen daar in een bedstee. Ik schreeuwde dat we weggingen. En daar kwamen ze de koegang op. Ik zie het nog voor me. De boerin met een nachtjak aan, de boer in een lange onderbroek, de banden sleepten langs de grond. En allebei met een slaapmuts op. Wat blijft er dan weinig over van autoriteit als een mens zo voor de dag komt Maar Marie is gebleven. Want echt waar, die mensen hadden ook hun goede kant. En zolang ik daar over de vloer kwam hebben we geen trubbels meer gehad Op 1 juni 1922 trouwden we en begon ik voor mezelf als tuinbouwer. We waren nog jong en gezond, vol idealen, we zouden dat wel fiksen. Met veel spul en moeite hadden we 300,bijelkaar gespaard. Van mijn vader kreeg ik wat gereedschap en een schuitje. Mijn grootmoeder was overleden en van haar erfde ik een bed en een tafel Zelf kochten we nog vier eetstoeltjes Een tweedehands buffet je kregen we van mijn schoonouders. Die mensen konden ook niet meer missen. Zelf wisten we nog een paar leunstoelen op de kop te tikken en zo zijn we ongeveer begonnen. En het was in die tijd heel gewoon om op een schoen en een slof te beginnen

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1988 | | pagina 59