-27- De toestand leek weinig hoopvol. In die tijd kwam Piet Vroegop naar voren. Geëmotioneerd en welbespraakt, wist hij de Pancrassers te mobiliseren. Zijn boodschap was heel simpel: Sint Pancras niet bij Sodoin en Gomorra. Hier geen betonnen konijnehokken zoals in de Bijlmer. We willen hier leven als mensenen riet als nummers. Onze kinderen zullen het ons nooit vergeven als we nu niets doen. Ik ben maar een heel gewone boerenjongen en ik heb niet meer als de lagere school gehad. Maar één ding weet ik heel goed: In St. Pancras kun je nog vrij adem halen en dat moet zo blijven. Natuurlijk vsorden hier ook wel fouten gemaakt, maar het bestuur hier doet het veel beter dan De Wit en zijn kornuiten in Alkmaar. Er werden diverse protestvergaderingen gehouden. De zaal van Kuilman was avond aan avond meer dan vol. "De generaal" werd niet moe zijn gloedvolle speeches af te steken. Zo de mensen opwekkend om op allerlei manieren protest aan te tekenen tegen de annexatieplannen. Dit kon o.m. door contact op te nemen met de eigen landelijke politieke partij, via de pers, door t.z.t. mee te gaan naar een pretest-demonstratie in Den Haag, door leuzen te beden ken gericht tegen de annextie, enz. Iemand gaf als vast een bloemlezing van pakkende leuzen ten beste: ""We wille niet Geen voor- of achterstad Sint Pancras blijven, dat is dat En uit de bejaardenhoek kwam: ""Al zijn we nog zo oud bij Alkmaar voor geen goud."" En een zeer gewaardeerd onderdeel vormde steeds de conference van Gert Tol. Hij vertelde van een bezoek, wat hij kortelings bracht bij Wullem en Peet Marei. Een huiselijk tafereeltje, onder de lamp, bij de kachel. Wullem, eigengebreide wollen sokken aan, de voeten op tafel. Marei, bezig met een "koppie stoom" klaar te maken, gaf inmiddels op van de gemakken, die de moderne tijd meebracht. Zoals haar mooie w.c. Wat ken ik deer toch lekker sitte, joh. Vroeger most ik alhiel naer sloat. En weet je nou wat dat was.... De iene keer as ik deer ankwam, dan most ik niet meer en de aare keer was ik it al kwait... En Wullem oordeelde dat ondanks al dst mocferne gedoe, Pancras niet bij Alkmaar moest. Dat paste niet. Die Alkmaarders was zulk eigenwijs

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1988 | | pagina 29