-24-
VRIJ SINT PANCRAS2
.en Achab zei tegen Naboth: "Geef mij uw wijngaard"
In het verleden waren de betrekkingen tussen Alkmaar en de regio meer
dan eens "verre-van-vriendschappelijk"
In de Graventijd fungeerde Alkmaar als een soort uitvalbasis voor de
grafelijke legers, die de vrijheid van West Friesland belaagden.
Omgekeerd stond Alkmaar toen bloot aan de Friese plundertochten.
Ik kan me niet indenken dat in 1730 de Koedijkers de vlag uitstaken,
toen ze de boodschap ontvingen"Wij zijn door Alkmaar gekocht"
Tenslotte droegen Alkmaarse annexatieverzoeken, gedaan in 1924,
1936 en 1963 ook niet bepaald bij tot een betere verstandhouding.
Het Streekplan 1962.
Alkmaar klaagde: "We hebben geen bouwgrond meer. We weten niet waar
we nieuwbouw, nodig voor onze natuurlijke aanwas, moeten plegen."
Vormde dit reeds een probleem, er was nog een veel groter bijkomend
probleem De grote steden Amsterdam, Haarlem, Zaandam dreigden aan-
elkaar te groeien.
Rotterdam en omgeving waren reeds grotendeels saamgeklonterd en daar
was de luchtverontreiniging enorm.
Zaken, die de regering aanleiding gaven om te zeggen: "Er moet buiten
de Randstad worden gebouwd, daar moet de overloop worden opgevangen1.'
Voor Noord Kennemerland werd een Streekplan gemaakt.
Een dergelijk plan geeft o.m. aan waar wel en waar geen woningbouw
moet plaats vinden, v?elke grond agrarisch moet zijn en welke voor
recreatie moet worden gebruikt, waar evt. nieuwe hoofdwegen dienen te
komen, enz.
En in het Streekplan Noord Kennemerland werd o.m. gezegd: De Huis
waard, de Mare en de Daalmeer bestemmen we voor woningbouw,
de Kleimeer voor recreatie en de Westbeverkoog voor industrie.
De Alkmaarse annexatieverzoeken van 1924 en 1936 werden beide afgewet
zen
Het Streekplan 1962 werd de basis, waarop Alkmaar in 1963 het verzoek
deed om Koedijk, Oudorp en St.Pancras en nog enkele gedeelten van
Heiloo en Bergen te mogen annexeren.
En hun verhaal luidde in grote trekken:
Er moet gebouwd worden. Dat kunnen wij alleen doen. De omringende
gemeenten zijn hiervoor veel te klein. (Men moest dan niet te veel