-32- Na de arrestatie van genoemde leiders, waaronder Dirk en Anton Bons, heerste er de nodige onrust bij de nog actieve verzetsmensen. Men was er praktisch zeker van dat de gevangenen niet zouden door slaan maar toch Een van de overgebleven leiders, Harry, had bijv. een flinke wapen opslag in ziji schoenenzaak in de Van Baarlestraat, "meer wapens als schoenen Waren deze nog veilig daar Deze vraag kon men zichzelf stellen. Verplaatsen van de voorraad bracht ook de nodige risico's mee. Uiteiidelijk werd besloten om het er op te wagen. Wel werden de "voorraden" van de gearresteerden tijdig weggehaald. Een hoeveelheid wapen werd ondergebracht in een school en zo goed verstopt, dat toen de Duitsers, op aanwijzing van een N.S.B.-er, de school doorzochten, niets wisten te vinden. Een andere hoeveelheid gevaarlijke spullen wist men eveneens tijdig te verhuizen, Helaas kon Harry slechts een gedeelte van de identiteitsplaatjes bemachtigen. Men was van plan om deze plaatjes te gebruiken bij de evt. bevrijdings gevechten. Wanneer een soldaat gevangen wordt genomen, biedt volgens het oorlogsrecht, een uniform hem eerv^zekere bescherming. Daar de B.S., wanneer ze openlijk aan de strijd zou deelnemen, niet de beschikking zou hebben over uniformen, zouden gevangen genomen B.S.-ers zich door middel van zo'n plaatje kunnen identificeren als legale strijders. ""Pasen 1945 zijn mijn plaatsvervanger en ik naar dit bewuste bewaar- adres gegaan. Dit na overleg met de andere stafleden. We wilden eens poolshoogte nemen van de nieuwe situatie. Daar gekomen ontwaarden wij een onbeschrijfelijke situatie. Boven aan de stoep stond de huisdeur open. Halverwege de trap maakten wij ons bekend als ambtenaren van de gemeente. De ons ontvangende dame riep daarop naar boven: "Jan, daar zijn mensen van je-weet-wel"lussen allerlei verzetsspullen ontmoetten wij in de woning JanTerstond wezen we hem op de onverantwoorde lijke en voor onze gehele organisatie uiterst gevaarlijke toestand Het was onnodig dat we ons daarover zorgen maaktent werd gezegd, lijdens ons summiere gesprek ontdekte ik op de tafel de identiteits plaat jes.Ik eiste dat deze terstond vernietigd moeiten worden. Maar dat was in strijd met zijn opdracht.... Als een soort winkeldief wist ik een greep naar een gedeelte te doen en deze heb ik later vernietigd.'"'

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1986 | | pagina 34