■2b overleefd. HIJ vertelde later van de angst, die men toen in de Weteringschans voelde: ""Want de wisten het: wjj waren de doodscandi daten, het reservoir waaruit de Duitsers putten als er weer eens wat vergolden moest worden. Als er 's nachts elders in de gang een celdeur werd opengesmeten en als de hevelen klonken, lag ik, stijf van angst, op mijn brits. Op mijn beurt te wachten...." D.L.G. Wakker zat een groot deel van 1944 als gevangene in de Wete ringschans. Als gevangene moest hij voor de Duitsers administratie ve werkzaamheden verrichten. Hij was dus geregeld buiten zijn cel en heeft te boek gesteld wat hij hoorde en zag in die gevangenis. In zijn boek "Dit gebeurde in de Weteringschans" vertelt hij ook dat de Duitsers een speciaal executiecommando hadden samengesteld. Van 10 juni 1944 vermeldt hij reeds: ""Willy Albers komt de wacht binnen. Hij is niet alleen, twaalf Grüne volgen hem, het dodencomman- do. Als ik de helmen met de koperen kammen en voorplaten zie en de grote blinkende borstplaten, ril ik van de zenuwen. Ook vertelt hij ergens anders in dit boek, dat wanneer gevangenen werden opgehaald om te worden gefusilleerd, hiervan werd gezegd: abgeholt von Dienststelle Albers"". Niet alle vijf Haarlemmers werden op de 18e maart gearresteerd. Wel was dat het geval met het oudste slachtoffer van St.Pancras: HENRICUS JOHANNES HABRAKEN 2 jan,1883 - 15 april 1945). van beroep directeur van een drukkerij, gehuwd, 6 kinderen. Habraken, een gemoedelijk Brabander en gelovig Katholiek, was niet aangesloten bij een verzetsorganisatie. In "zijn" drukkerij van het St.Jacobs Godshuis, waartoe ook een weeshuis en een bejaardenhuis^ behoorden, werd hoofdzakelijk R.K. kerkelijk drukwerk gemaakt. Op verzoek van het verzet vervaardigde hij rond Dolle Dinsdag een aantal rood-wit-blauw omrande affiches. Hierin werd de burgerij opgeroepen om bij de bevrijding geen "bijltjes dag te houden met de N.S.B-ers. Eveneens maakte hij armbanden voor de B.S. (Binnenlandse Strijdkrachten). Een en ander had hij goed verstopt op de bij het gasthuis behorende weeshuiszolder. Op de bewuste zondagmorgen drongen de Duitsers zijn woning binnen door enkel) ramen te vernielen. De gehele familie lag nog in bed, dit met ui^zondering van moeder Habraken. Het komt iedere maand vaker, dit executiecommando. Eerst niet of eenmaal per week, dan tweemaal, en eindelijk wel drie of viermaal per week.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

De Klin - Sint Pancras | 1986 | | pagina 28