-25-
Zondag 18 maart 1945 was een zwarte dag voor het Haarlemse verzet.
In de vroege morgen van die dag arresteerde de S.D. zeker 40 leden
van verzetsorganisaties uit Haarlem.
De massa-arrestatie was het directe gevolg van een Duitse inval bij
een tandarts, die ook aan het verzetswerk deelnam. Bij hem vond de
S.D. een heel kaartsysteem van in het verzet werkzame., personen.
Ik vermoed dat dit kaartsysteem verband hield met de opbouw van de
Binnenlands Strijdkrachten. (B.S.)
Gedurende de laatste oorlogswinter trachtte men de verschillende
verzetsgroepen te bundelen en er één organisatie van te maken.
Dit Nederlandse leger - toen nog ondergronds - zou,naar werd ver
wacht, bij de bevrijding een rol kunnen spelen. Een zeer begrijpelijke
maatregel, meer organisatie. Maar niet van gevaar ontbloot. Dat
merken we ook bij de Amsterdamse slachtoffers.
Toen de S.D. dit kaartsysteem had gevonden, behoefden de Duitsers
de diverse adressen maar na te lopen. En op veel adressen was het
raak.
Onder de gearresteerden bevond zich ook ir. H. van Riessen. Toen
bekend onder de naam Henk van Raalte, de provinciale L.0.-leider
van Noord Holland. Op een door hen bezocht adres trof de S.D. ook
hem aan, en tegelijk met de bewoner werd hij gevangen genomen.
Eerst werden de arrestanten naar de Ripperda-kazerne gebracht.
Vervolgens werden ze nog dezelfde dag naar de Weteringschans-gevan
genis gebracht.
Zoal3 gebruikelijk werden ze daar eerst in de hal of een gang tegen
de muur gezet. Daarop wérd iedereen verhoord. Toen Van Riessen voor
Viebahn werd geleid begroette deze hem, met iedere schuilnaam, die
hij ooit had gebruikt.
Maar tot ieders verwondering was Van Riessen bij de bevrijding nog in
leven.
Het was bekend dat de S.D. ongeveer als volgt te werk ging.
Een gevangene werd verhoord. Wat men van hem wist of aan de weet
kwam, werd kort samengevat telefonisch doorgegeven aan een hoger in
rang zijnde S.D.-er. Deze bepaalde dan van achter zijn bureau de straf
voor de gevangene. En meestal was dit de doodstraf.
De betreffende arrestant behoorde dan tot de Todeskandidaten.
Na de een of andere sabotagedaad, die met bloed werd vergolden,
werden van hen een aantal genomen om gefusilleerd te worden.
Een andere gevangene uit de Weteringschans, Bart Keimpema, een
broer van de hier gefusilleerde Leendert Keimpema, leeft het ook
VIJF KWAMEN Uil HAARLEM