steeg naar 54, een teken van economische groei. De bond kocht
collectiefsmidskolen in, dat scheelde in de prijs.
Met dank aan Henk Komen, achterkleinzoon van Hendricus
Blok en Geertje Swaab.
Een nieuwe smederij
Het lijkt ofBlok op de vleugels van de tijdgeest goede zaken
deed. Toch moeten we in de Schager Courant lezen dat 'Bij von
nis der Arrondissementsrechtbank te Alkmaar, van den 18den Juni
1903, H. Blok, Smid en Rijwielhandelaar te Schagen, in staat van
faillissement werd verklaard. Wat was dat nou? Had Hendricus
zoveel zitten knutselen aan zijn Magnusfiets, dat hij de wereld
om hem heen was vergeten? Had hij teveel fietsen ingekocht
en was hij financieel vastgelopen op een te grote voorraad?
We zullen er niet achter komen. Te gronde ging hij niet, het
faillissement duurde al met al drie maanden. Zijn curator
wist een schikking met de schuldeiser(s) te treffen, want op
24 september 1903 werd het faillissement opgeheven. Blok kon
een doorstart maken. Zijn vrouw en hij grepen alles aan om er
bovenop te komen. Geertje bood zich aan als thuisnaaister. Met
de kermissen verhuurden ze hun bedrijfsterrein als fietsen- en
motorrijwielstalling. In die periode openbaarde zich een derde
mogelijke reden voor het faillissement. Was Hendricus wel za
kelijk genoeg? Een zekere zorgeloosheid was hem niet vreemd.
Hij had al eens van een - voor dat feit veroordeelde - stadsge
noot in goed vertrouwen een gestolen fiets gekocht. Later zou
hij niet één, maar twee keer in een jaar tijd - aan onbekenden
met een smoesje - fietsen verhuren die hij nooit meer terugzag.
Het stond zijn economisch herstel niet in de weg. In 1909 deed
hij zijn bedrijf over aan Herman van Lint en kocht voor 2.000
gulden een woning aan het Lagenoord nr. F 39 (tegenwoordig
Noord 5). Hendricus was kredietwaardig genoeg om op zijn
pand een hypotheek te krijgen en bouwde naast zijn eerste
eigen woning een nieuwe smederij.
Moffeloven
Ofhij aan het Lagenoord nog ooit een paardenvoet heeft besla
gen is zeer de vraag. De deuren in de voorpui van de smederij
waren in elk geval niet op het binnengeleiden van paarden
berekend. En zowel de opschriften aan de gevel als de kran
tenadvertenties doen vermoeden dat Hendricus Blok definitief
had gekozen voor het paard van de toekomst, het stalen ros.
Hij had uit zijn oude smederij zijn moffeloven meegenomen.
In een moffeloven worden lakken en emailleverf op metalen
objecten door verhitting verhard tot sterke deklagen. Voor de
merkfietsen had hij dat niet nodig, die kocht hij immers kant en
klaar in. Waartoe anders kan de oven hebben gediend, dan voor
de frames van Blok’s troetelkind, de Magnusfiets? Zo transfor
meerde de grof- en hoefsmid zich in een wereld van verandering
tot rijwielhersteller, fietsverkoper en fietsenproducent. In 1923
schreefhij in de krant: Ondergeteekende deelt zijn geachte Cliëntèle
in Schagen en Omstreken mede, dat hij vanaf heden zijn Zaak heeft
overgedaan aan den heer K. PATER, en dankt voor het vertrouwen,
hem zoo ruimschoots gedurende 39 jaren geschonken.' Hendricus en
Geertje verhuisden naar Santpoort, mogelijk tot er een geschikt
huis te koop zou komen in Schagen. Zo geschiedde in 1924,
toen zij naar de Magnusveste terugkeerden en gingen wonen
aan Hoep C 59. Daar rentenierden zij nog een jaar ofvier, tot
Hendricus 'na een kortstondige ongesteldheid' overleed op 19
februari 1929. Zes maanden later volgde Geertje, plotseling. Zij
werd 67, hij 71. Zijn Magnusfiets nam hij mee het grafin, figuur
lijk wel te verstaan. Na de Schager messen en de Schager appel,
schrijven we bij op het lijstje van originele lokale producten de
Magnusfiets. In herinnering aan Hendricus Blok.
7
Peter Groenveld
Foto van omstreeks 1923,
familiearchief. De pensio-
nado's, vermoedelijk op hun
dakterrasje in Santpoort.
