J
Zo gaat het café aan de Nes van
de ene hand in de andere.
Op dit schilderij van de Lange Snevert staat
rechts in de achtergrond het Schager Wa
pen, hier dus vanaf de westkant weergege
ven. Jan Koning kopieerde het in 1920 van
een schilderij door Willem Bijpost.
Bij vergelijking van het schilderij met de
foto, valt op dat de schilder het dak van de
woning hoger afbeeldt dan dat van het café
In werkelijkheid was het andersom.
We zijn terug op de weg. Op de plaats van de molen schilderstukje. voorstellende den watermolen bewoond
werd dus een nieuw gemaal gebouwd, dit vierkante door den heer F Schermer op de Lange Snevert.
muren, rechts, was café "Het Schager Wapen". komme wel", hij was immers ook doodgraver!
We zien hier een schilderij van Jan Koning, die het 03-06-1913 Van den heer Bijpost doodgraver en
oorspronkelijke, door Willem Bijpost geschilderde nachtwacht, is een adres ingekomen, waarin hijmet
werk als voorbeeld had genomen. Bijpost, doodgraver omkleeding van redenen verzoekt zijn safaris van
en nachtwacht woonde aan de Hoep. bij de ingang doodgraver te brengen van f 125 met vrije woning
van de begraafplaats. Hij was geen onverdienstelijk op/200met vrije woning en als nachtwacht van
schilder, en heeft redelijk veel werk nagelaten. Op 100 opf 150.
verzoek beschilderde hij ook borden, met bijvoorbeeld Kennelijk kon hij van het schilderen alleen toch niet
de Nes tapvergunningen afgegeven aan Pieter Raap, Pieter van
Stipriaan, Arie Kant, Nicolaas Ludeke, en Pieter Boon.
Het Schager Wapen
Twee tapperijen gevonden, maar 't Hutje aan de Zee is er niet
bij. Men kan zich een derde café aan die afgelegen Nes niet
indenken, maar het heeft er gestaan. Op 25 juni 1873 vestigde
zich op Korte Snevert H 30 de eerder genoemde Meijert
Grootes. Meijert was slagter. Maar dat veranderde. Het Be
volkingsregister 1880-1890 vermeldt als zijn beroep kastelein.
Conclusie: tussen 1873 en 1880 heeft Meijert zijn tweede
café gebouwd, nu om het zelf te exploiteren. Hij noemde het
Het Schager Wapen. Het stond schuin tegenover De Nieuwe
Aanleg, met de Nesbrug ertussen. Nu was de driesprong Nes -
Korte Snevert - Lange Snevert een strategische plek, de enige
toegangspoort naar Schagen vanuit Barsingerhorn, Winkel,
Lutjewinkel, 't Veld en de Niedorpen, zowel over de weg als
over het water. Dan nog lijkt het vestigen van een tweede
herberg op de driesprong een waagstuk. Lang hield Meijert het
er in elk geval niet vol. In 1881 verkocht hij zijn café aan Simon
Molenaar. Met hem begon een onafzienbare reeks opeenvol
gende kasteleins in Het Schager Wapen.
Brand
Op 29 augustus 1897 werd kastelein Pieter Boon in De Nieuwe
Aanleg op 29 augustus 1897 bezocht door de rode haan: 'In den
nncht vnn zondag op maandag werden de bewoners onzer gemeente
door het brandsignaal uit den slaap opgeschrikt. De herberg van P
Boon aan de Nes stond in brand. Al spoedig was een tweetal spuiten
aanwezig, maar nochtans vatte het naastaangelegen perceel van Ch.
den Hartog eveneens vlam en beide perceelen brandden tot den grond
toe af. Alles was verzekerd. De oorzaak is onbekend.'
Brand lijkt ook de nekslag te zijn geweest voor het tweede
café aan de Nes. Het pand werd herbouwd, maar niet met een
horecabestemming. Na Pieter Boon volgde door de jaren heen
op Nes H 1 een stoet van opvolgende bewoners, maar geen
van hen was kastelein. Nu de concurrent aan de overkant was
verbrand had Het Schager Wapen op de driesprong het rijk al
leen. Een vetpot is het echter nooit geworden. Was De Nieuwe
Aanleg gemiddeld eens per drie jaar gewisseld van eigenaar, in
Het Schager Wapen hielden velen het nog geen jaar uit. Soms
lijkt het gesloten, dan weer wordt het heropend. De lijst van
herbergiers is te lang om op te noemen. Daarom pikken we er
enkelen uit.
Foto
In 1919 verkocht Willem Droog Het Schager Wapen aan Jan
Brommer, die kort nadien overleed. Van Brommer's weduwe,
Martje Delver, en haar café hebben we een foto. Deze is eerder
gepubliceerd in het boekje 'Kent u ze nog, de Schagenaars' met
het volgende onderschrift:
'Dit is café 'Het Schager Wapen', vanouds bekend als 't Hutje aan de
Zee op de Lange Snevert, bij de Nesbrug. Rechts voor de huiskamer
ramen zien we Jan Brommer en zijn vrouw; tussen hen in staat Cor
Brommer, een nakomertje. Het cafeetje en het kleine winkeltje leverde
geen bestaan op. Vader Brommer reed in de jaren rond 1920 met de
petroleumwagen van de firma Holsmuller uit Alkmaar. Met deze
paard en wagen werden de winkeliers in de omliggende dorpen bevoor
raad. In het midden (in overhemd) zit Cor Brommer, de koude bak
ker van Sint-Maarten. Links dochter Martha Blaauboer-Brommer
met haar zoontje Jan.'
Kakelepost 04 17.indd 22
