Saskia Wendelmoet Poldervaart (1945-2011) Saskia wordt op 31 augustus 1945 geboren in Schagen. Haar ouders zijn Menno Viktor Poldervaart en Corrie Snoek, beiden gedurende de Tweede Wereldoorlog zeer actief in het verzet. Hij als drukker van illegale bladen en zij als koerier. In de wijk Muggenburg wordt de herinnering aan hun daden levend gehouden door de Menno Polder vaartstraat en de Corrie Snoekbrug. Saskia had een zus en een broer. Haar ouders waren communist. In een interview in de Volkskrant zegt zij: Bij ons thuis hing Stalin in de huiskamer aan de muur. Toen Chroesjtsjof hem in de ban had gedaan verdween hij naar de gang." Het commu nisme heeft haar nooit echt aangesproken. Ze ging met haar moeder naar bijeenkomsten van de Nederlandse vrouwenbeweging van de CPN maar vond dat je daar uitsluitend je instemming kon betuigen met verhalen en meningen van de leiding, maar dat discussie hierover onmogelijk was. Als Saskia 6 jaar is scheiden haar ouders. Haar moeder gaat wonen in de Kanaalstraat en Saskia wordt onder gebracht bij haar grootouders in Gelderland. Na twee jaar komt ze terug in Schagen bij haar moeder. Die heeft inmiddels een nieuwe relatie waaruit een zoon is geboren. Als dochter van communistische ouders had zij het soms moeilijk. Toen de Russen in 1956 de Hongaarse opstand neersloegen keerden alle leerlingen zich tegen haar en werd ze uitgescholden, geslagen en geschopt. Na de lagere school ging zij naar de ULO en daarna naar de HBS. Leren kon ze wel maar haar gedrag vond men ongepast. Ze droeg woeste kleding en uitdagende kap sels waarover zij door de directeur werd onderhouden. Ze paste zich echter niet aan en men heeft haar, zo vermoed de zij zelf, bewust voor het eindexamen laten zakken. In Friesland, waar haar vader zich had gevestigd, heeft ze de middelbare school afgemaakt. Een studie kunstgeschiedenis leek haar wel wat maar daar heb je een gymnasiumdiploma voor nodig. Via avondstudie haalde zij het diploma. De studie kunstgeschiedenis bevalt haar niet en ze stapt over op andragogie (de opvoeding en vorming van volwassenen). De kunstgeschiedenis bracht haar wel in kennis met een leuke kunstenaar bij wie ze twee kinderen kreeg, maar van wie ze toch na enkele jaren scheidde. Het was de tijd van de krakersrellen en protestbewegin gen en aan de meeste deed zij volop mee. Ze was in 1970 een van de eerste Dolle Mina's. Doorlo pend was zij in actie tegen het hardnekkige onderscheid tussen mannen en vrouwen. Dit deed zij in woord en Bij de Buurtboerderij in het Amsterdamse Westerpark staat een mozaïekbank met een van Poldervaarts laatste woorden: "Blijf nieuwsgierig!". geschrift. Zeer fanatiek maar niet dogmatisch. In 1975 begon Saskia Poldervaart haar carrière in Nijme gen. Zij was daar de eerste docente Vrouwenstudies bij het Derde Wereld Centrum en Politicologie aan de (toen nog) Katholieke Universiteit Nijmegen. Ze stond ook aan de wieg van het huidige Institute for Gender Studies in Nijmegen. Eind jaren zeventig startte Poldervaart met haar werk aan de Universiteit van Amsterdam, bij de afdeling vrouwenstudies van de vakgroep politicologie (1978 2009). In 2009 ontving ze als eerste de prijs die ook haar naam kreeg en tweejaarlijks wordt toegekend voor een bijzon dere prestatie op het terrein van de sociale geschiedenis en feminisme. In 2009 werd bij Poldervaart hersenkanker geconstateerd, waaraan ze twee jaar later overleed. "Saskia combineerde feminisme en activisme, theorie en praktijk, wetenschap en dagelijks leven - op een manier die vanzelfsprekend was", schrijft een collega op internet: www.jensvantricht.nl Bronnen en literatuur: 10 Jaar Muggenburg, onder redactie van E.P Barendrecht, Belan- genver. Muggenburg 1994 Saskia Poldervaart: 'Je bent nooit te oud om te demonstreren', Volkskrant interview 25 juli 2009 Portret van Saskia Poldervaart in tijdschrift Lover www.tijdschriftlover.nl/politiek_enjriaatschappij/geen_voorge- kookt_bestaan In memoriam Saskia Poldervaart, 17 nov. 2011, Jens van Tricht, http//www.jensvantricht.nl Wikipedia, Saskia Poldervaart 43

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 2015 | | pagina 43