Deze bouwwijze doet sterk denken aan de bagijnhoven die we uit andere steden kennen. Bagijnen: geen klooster, wel leven als een non Eeuwenlang kent het dunbevolkte West-Europa een tamelijk statische en vooral agrarische samenleving. In de 11e en 12e eeuw komt daar verandering in. De bevolking neemt in snel tempo toe, er vinden op grote schaal ontginningen van woeste gronden plaats en het handelsverkeer neemt een grote vlucht, waardoor oude en nieuwe steden een razendsnelle ontwik keling doormaken. Dit gebeurt het eerst in zuidelijk Europa, maar in de 13e eeuw vindt hetzelfde plaats in de Noordelijke Nederlanden. Niet alleen economisch en sociaal verandert er veel, ook het religieuze leven komt in een stroomversnelling. De sterke be volkingstoename in de steden stelt andere eisen aan de zielzorg van de kerk en de veranderende levenspatronen hebben invloed op het religieuze denken van de gelovigen. Kerk en kloosterle ven zijn in verval. Er is sprake van stilstand en in veel kloosters neemt men het niet zo nauw met de discipline, met de naleving van de orderegels en de drie kloostergeloften van kuisheid, armoede en gehoorzaamheid. Er heerst onvrede, men snakt naar religieuze verandering en hervorming. Gelovigen zetten zich af tegen de enorme rijkdom en protserigheid van de kerk en de geestelijkheid. In het denken van de gewone christenen gaat het ideaal van een leven in armoede en onthechting van het aardse bezit een steeds grotere plaats innemen. En ook binnen de kloostermuren zoekt men verandering. Dit hervormingsstre ven leidt tot een kloosterbeweging die grote nadruk legt op een strikte naleving van de bestaande regels. Vanuit deze denkwereld ontstaan in het begin van de 12e eeuw de kloosterorden van cisterciënzers en premonstratensers. Een eeuw later sticht Franciscus van Assisi de bedelorde van de minderbroeders of franciscanen. Vooral bij vrouwen slaat deze religieuze opleving enorm aan. Binnen de genoemde nieuwe kloosterorden worden veel vrouwenkloosters en ook dubbelkloosters gesticht. Maar veel vrouwen willen deze wel heel definitieve binding niet. Zij kiezen ervoor om als leken - alleen ofgezamenlijk - de christe lijke armoede in praktijk te brengen en te verkondigen. In de volksmond worden zij 'bagijnen' genoemd. Zij gaan samen in één huis, ofzelfs in een aantal huizen in een hofje wonen; vanaf nrptv bff7<r»«y Xv-t v, V«v»*- Kaart van de kasteelgronden in de 16e eeuw. 9

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 2014 | | pagina 9