niet lukken zou met die brand en de politie zijn pet zou vinden,
dan zou hij hangen. Dus klom Klaas weer over de schutting en
sleurde Annas lijk uit de bedstee en vond inderdaad zijn pet.
De volgende ochtend werd de dubbele moord ontdekt door
een buurmeisje dat iets wilde kopen uit de winkel van vrouw
Buete. Nadat de politie was ingeschakeld en fotograaf Niestad
van de plek des onheils en de slachtoffers foto's had gemaakt,
was heel Schagen in rep en roer. Klaas Boes ging in schone
kleren de straat op en zei tegen de mensen dat ze voor een dub
beltje bij hem achter over de schutting mochten kijken, want
dan kon je vrouw Buete zo mooi zien zitten met ingeslagen
schedel
Klaas' moeder heeft de volgende dag het bloed uit Klaas' kleren
gewassen en zei tegen Klaas dat als hij de moorden had begaan,
hij zichzelf maar moest gaan verdrinken.
Intussen was de politie druk bezig met verhoren, ook van Klaas
Boes. Deze vertelde dat hij die avond een man met een hoedje
in zijn achtertuin had gezien. Ook de moeder van Klaas werd
verhoord, maar zij vertelde niets over het bloed in Klaas' kleren.
Een paar dagen na de moord vond de begrafenis plaats van beide
dames. Klaas Boes was één van de dragers van Anna Beijers'
kist. Later werd op het graf een monument geplaatst dat nu nog
steeds op de openbare begraafplaats in Schagen aanwezig is.
Na de begrafenis wilden veel mensen een aandenken aan de
twee vermoorde vrouwen. Toevallig had fotograaf Niestadt ze
een paar weken eerder op de foto gezet. Niestadt heeft in die tijd
honderden afdrukjes van de foto's verkocht. "De één z'n dood is
de ander z'n brood" is hier wel echt letterlijk opgevat.
Intussen werden allerlei mensen en Klaas Boes voor de zoveel
ste maal verhoord. Klaas kwam op het idee om iemand anders
verdacht te maken. Hij groef een gouden kettinkje van zijn buit
op, en gooide dat over de heg in de tuin van een zonderlinge
man in Schagen, Simon Alot. Uiteraard vertelde Klaas aan de
politie dat ze maar eens bij die man moest kijken, want die
Simon zou er wel meer van kunnen weten.
Simon Alot werd gearresteerd, maar Klaas Boes ook. Klaas had
veel tegenstrijdige verhalen opgehangen tegen de politie. Uit
eindelijk viel Klaas toch door de mand. Hij biechtte alles op en
Simon Alot kon weer naar huis. Toen Klaas' moeder geconfron
teerd werd met het feit dat haar zoon de dubbele moord had
gepleegd, sneed ze zichzelf de hals door.
Klaas werd veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf maar in
1922 kwam hij voorwaardelijk vrij. Hij werd opgevangen door
het Leger des Heils en na drie maanden werd hij verbannen
naar Australië. Na allerlei omzwervingen dook hij in 1930 weer
op in Apeldoorn, waar hij in een fabriek werkte onder de naam
Nico Boes. Hij trouwde met zijn hospita, kreeg een dochter en
vertelde pas aan het einde van zijn leven aan zijn vrouw welke
jeugdzonde hij begaan had
Ook zijn dochter hoorde pas na de dood van haar vader wat
Klaas Boes had uitgespookt. Zij vindt het wel belangrijk dat
vermeld wordt dat Klaas Boes een lieve vader was en een oppas
send echtgenoot.
Klaas Boes was wel een heel bijzondere Schagenees, hoewel hij
er maar 17 jaar heeft gewoond. Een kwart eeuw na de dubbele
moord werd zijn naam nog gebruikt als schrikaanjager:
"En nu ga je slapen of ik roep Klaas Boes
Jansie Buete
Stoel.
Anna Beijers.
Het graf van de vermoorde
vrouwen; het hek en de
trommels met nep-kransen
zijn inmiddels verdwenen.
Gezin Boes,
beginjaren 1950.
Bert Siezen
29
