een reactie)
Geachte redactie,
Nadat ik mij dit jaar als lid van uw voortreffelijke vereniging
had aangemeld, kreeg ik bij wijze van bonus enkele reeds
verschenen nummers van De Kakelepost toegestuurd. In
jaargang 22, nummer 3 trof ik een bijdrage over Ma Koot,
een markante vrouw uit de geschiedenis van Schagen. De kop
boven het artikel dekt echter de lading niet, want de tekst gaat
meer over haar vader dan over Ma zelf. Ik vertel u daarom
graag wat ik nog over haar weet. Met dank aan jan Peetoom
voor zijn bijdrage.
Ik ken Ma Koot van de Regentenstraat, waar zij net als ik
jaren lang heeft gewoond. Ze was ongehuwd, maar vrolijkte
haar splendid isolation, zoals zij het noemde, op met het
gezelschap van twee keeshonden. Als ze ze uitliet, kwam ze op
haar vaste rondje langs mijn huis. Een hoffelijke oude dame,
altijd goedgemutst. Slecht ter been als zij was op haar oude
dag, beschikte zij over een voorloper van de booster. Het was
een vierwiels vehikel met benzinemotor, dat echter ook op arm-
kracht kon worden voortbewogen middels een handmolen. Die
gebruikte ze bijvoorbeeld in de West-Friese optocht, waarin zij
meereed. Op andere dagen trok Ma de benzinemotor ingang
en scheurde naar waar zij maar wilde. Zo zullen haar tijdge
noten zich haar herinneren, door en rond Schagen knetterend,
luide converserend met haar meerijdende honden.
Zij waren de grootste attractie van de West-Friese donderdagen.
Ma in haar mobiel, gekleed in kanten muts en zwarte robe,
naar links en rechts knikkend als de majesteit zelve. De honden
rustig naast haar op de treeplank, getooid met platte pet en
een boerenzakdoek om de schouders geknoopt. De toeristen
fotografeerden zich de vingers stuk. Haar deelname aan de
optocht was overigens zeer omstreden. Haar motorvoertuig
en haar kostuum waren noch West-Fries, noch folkloristisch
en pasten daarom van geen kant tussen de overige aanspan
ningen. Reden voor het bestuur van de stichting om Ma te
verbieden nog langer in de optocht te verschijnen. Daarop zond
zij het stichtingsbestuur een gloedvolle brief, waarin zij haar
goede bedoelingen en de publieke belangstelling die zij trok
met verve onderstreepte. Het bestuur bleef bij zijn standpunt
maar verhinderde niet dat zij, achter de Uienhoop, de optocht
stoïcijns bleef volgen tot groot vermaak der toeschouwers.
Ma Koot was een belezen, vriendelijke en zelfs op hoge leeftijd
nog sportieve vrouw. Zo nam zij deel - op de handmolen -
aan de Dam totDam-loop. Zij deed meer dingen die men in de
vijftiger jaren een vrouw niet zag doen. Als oud-Amsterdamse
had zij een seizoenkaart bij Ajax. Toen zij zich in Schagen ves
tigde, werd zij donateur van de v.v. Schagen, waar zij zich met
regelmaat langs de lijn liet zien en horen. Nog vaker kon men
haar achter een likeurtje treffen in de Posthoorn, waar speciaal
voor haar een fles Voorburg onder de toog stond.
Zij rookte stevig en ging graag te vissen. Hoe vaak rukte zij niet
uit in haar ijzeren ros, hengel over de schouder, naar de Schager
haven vanwege de daar goed begaanbare wallenkant. Aan de
haven bracht zij menige middag door, in gezelschap van een
baaltje halfzware shag en haar geduldige viervoeters. Vóór
het naar huis gaan was zij gedwongen de achteras van haar
voertuig op twee koekblikken te tillen, omdat bij het starten van
de motor de achterwielen vrij moesten staan. Daarbij is eens iets
misgegaan. Medewerkers van Fouragehandel Blokker moesten
in allerijl toesnellen om de met kar en al te water geraakte Ma
op het droge te sjorren. Enkele dagen later gooide zij er even
vrolijk weer haar lijntje uit. Niet klein te krijgen.
Ma Koot
14 Ma Koot in haar
speciale voertuig.
Peter Groenveld
19
