Piet Gootjes
j ikr
In april 1945 hebben Bongenaar en Smit, na een in code
gestelde opdracht te hebben ontvangen vanuit Engeland, mee
gewerkt aan het doorzagen van telefoonkabels waardoor het
telefoonverkeer werd lamgelegd. Het technisch personeel van
de telefooncentrale dook gelijk onder.
Bongenaar werd na de sabotage ter dood veroordeeld door de
Duitsers. Reden waarom hij van de plaatselijke ondergrondse
opdracht kreeg om tijdens de bevrijdingsfeesten binnen te
blijven. De Duitsers waren immers nog steeds niet ontwapend.
Hij maakte het bevrijdingsfeest mee in het huis boven Ranke
aan de Gedempte Gracht, vanwaar hij glurend achter het raam,
de feestelijkheden volgde.
Na de oorlog is door de PTT-leiding formeel opheldering
gevraagd over de vernieling, waarbij Bongenaar verklaarde dat
hij het als een plicht beschouwde voor het vaderland.
In oktober 1947 ontving Bongenaar namens de minister van
oorlog Fievez een dankbetuiging. Dit certificaat zegt dat hij ge
durende de Duitse bezetting onder zeer gevaarlijke en moeilijke
omstandigheden geheel vrijwillig werkzaam is geweest voor de
inlichtingendienst en daarmee belangrijke steun heeft verleend
aan de geallieerde oorlogsvoering.
Bongenaar is op 12 maart 1963 overleden.
Piet Gootjes nam het Duitse juk niet zonder verzet; hij had te
maken met het onderbrengen en verzorgen van onderduikers
en het voor de illegaliteit achterhouden van voedselvoorraden.
Ook naar hem is een straat genoemd in de Schagense wijk
Muggenburg.
Piet Gootjes was een intelligente, voorzichtige knaap die zeer
principieel was. Wat hij deed, deed hij omdat hij het niet langer
meer nam. De overheersing door de Duitsers was hem een
doorn in het oog.
Onderduikers waren Piet Gootjes niet vreemd. Op de boerderij
aan de toenmalige Tjallewal (nu Bonkelaarsdijk) in Schagen,
waar vader en moeder Gootjes zes zoons en drie dochters
opvoedden, hielden zich al vrij vroeg in de oorlog regelmatig
mensen om een ot andere reden schuil voor de Duitsers.
Piet Gootjes werkte vanaf 1940 als opzichter bij de provinciale
Inkoopcentrale Akkerbouwprodukten. Deze 'tarweorganisatie'
regelde de voedselvoorziening. Akkerbouwers moesten er
opgeven wat ze hadden gedorst en hadden de plicht dat in te
leveren bij door de regering (later de Duitsers) aangewezen
'opslaghouders': graan- en foeragehandelaren. De centrale
gaf door hoeveel graan naar de meelfabrieken moest worden
vervoerd. Het was de taak van Piet Gootjes toezicht te houden
bij het verladen van graan in schuiten. Soms gaf Piet Gootjes
aan "dat er weer een paar baaltjes tussen wal en schip moesten
vallen". Die baaltjes, het waren er nooit veel, bleven achter en
werden door andere mensen weer opgehaald. Piet Gootjes
deed voor de buitenwereld geweldig zijn best bij het verladen,
maar ondertussen. Er stond bv. 30.000 kg graan op papier, maar
er werd maar 29.440 kg gelostHet verschil verdween naar de
burgers en de ziekenhuizen in de omgeving. Uiteraard bleef de
lading op papier kloppen.
Andere activiteiten van Piet Gootjes lagen op het organiserende
vlak. Rond kerstmis 1944 was Gootjes één van de mensen die
contact zochten met de ambtenaren van de gemeentesecretarie
van Winkel. Er werd besproken hoe ze het bevolkingsregister
van Winkel in handen konden krijgen. In verband met de
algemene Arbeitseinsatz mochten de Duitsers die gegevens niet
hebben.
Er is toen afgesproken dat de knokploeg de desbetreffende
ambtenaar s nachts van bed zou halen en onder bedreiging naar
het gemeentehuis zou voeren. Zo is het ook gebeurd in januari.
Piet Gootjes was niet bij de uitvoering betrokken. Dat waren
mensen uit Kolhorn.
Op een uit 1944 daterend legitimatiebewijs van de LO is
Piet Gootjes plaatselijk leider in en rond Winkel. Daar had de
geboren Schagenaar zich na zijn huwelijk in 1943 gevestigd.
Vooral de laatste jaren van de oorlog was Piet Gootjes betrok
ken bij hulp aan onderduikers. Gootjes woonde toen in een
klein woonhuis aan de Bosstraat in Winkel waar veelal s avonds
laat onderduikers werden langs gebracht. In Winkel waren heel
weinig Duitsers, maar het bleef riskant. Dezelfde avond werden
de onderduikers verder begeleid naar bekende onderduikadres
sen. Hij zorgde ook voor bonkaarten en kwam zo af en toe eens
langs.
In 1958 overleed Piet Gootjes op 42-jarige leeftijd.
Voornamen Pieter
Geboren 27 februari 1916 te Schagen
Overleden 30 maart 1958 te Winkel
Gehuwd met E. Kooij
Beroep opzichter bij de Provinciale Inkoop
centrale Akkerbouwprodukten.
Piet Gootjes
12
