i
-
Terug naar de Landbouwstraat
Ik kreeg verkering met Thom Deutekom.
Onze eerste zoen gaven we elkaar in het
parkje bij de torentjes, waar nu het
nieuwe Slot staat.
Na ons huwelijk in 1940 betrokken we
wederom een huis in de Landbouwstraat
nu op nummer 12. Hier heb ik - ondanks
de oorlog - de gelukkigste jaren van mijn
leven gehad. Eindelijk onder het juk van
mijn strenge vader vandaan en eigen
baas. Zeven van onze twaalf kinderen zijn
hier geboren.
De oorlogsjaren
Op 12 september 1944 werden we
opgeschrikt door een oorverdovend
lawaai. De Duitse munitietrein die op het
station stond, werd door een verdwaalde
kogel uit een van de vele
mitrailleursalvo's van Engelse
vliegtuigen geraakt. Ons huis stond er
niet ver vandaan en, terwijl aan de
overkant van de straat de ramen uit de
huizen sprongen, zat ik doodsbang
onder de trap met een baby van een
maand in mijn armen en een tweeling
van een jaar aan mijn voeten.
Tijdens de oorlog heerste er vooral in de
grote steden veel honger. Er kwamen
regelmatig kinderen uit de stad bij ons
logeren om weer aan te sterken. Toen wij
op een dag aan tafel zaten met vier eigen
kinderen en drie logeetjes uit Rotterdam,
kwamen de Duitsers ons huis
binnenstormen om er hun intrek te
nemen. Toen bleek dat het ook maar
mensen waren. Ze zeiden: 'So viele
kinder, das können wir nicht machen'
wordt vervolgd
me (de
te dansen
tuis aan de
ntvoorde
koffiehuis
totaal af en
:ze plek, die
Leeuw (nu
eltuin
jrote winkel
n
!gens mij zit
17
