met zijn gen was ver een baan tnvaarden. Achterhoek was door Lantman, erij had, functie old werkte ;m Dekker, hij ver- nslotte in werken. Ien over tgeerder. elde hij over die in die tijd ds en Olivier. en kwam ook weer boven, rzorgingste- de oorlogsja- jaar gewor- Jtrechteen er. Hier werd een self- let. vak beter ïinatoren. ren' bewonde- nder stoelen jk 'merken <wam op de Naarmate rinnerin- oeger, dan oei van diep ar boven ïjn moeder, tijd vader nk gezin, het spoor tschappe- bij alles en gen, maar op landelijk Schagen i hij graag nensen. dit werk te loeder had een druk leven. In alle vroegte stond ze op en spoedig daarna meldde zij zich aan de overkant van de spoorbaan. De spoorwegleiding wist zo dat ze present was en dat de zaaltjes bij de overweg in de Hoep goed zouden worden geregeld.' Maandag, wasdag Naast wachteres was ze ook moeder en had ze toch de eerste zorg voor haar opgroeiende kinderen; die moesten worden gevoed, gekleed en er ook nog netjes uitzien. Daar stond ze op. Als vader weer eens naar een vergadering of bijeenkomst wachtte moeder hem dikwijls op. Al 'wachtende' zat ze ach ter de naaimachine om vele naai- en ver- stelgoed weg te werken, wassen deed ze met een wasbord in een zinken teil. Vader hielp haar bij de voorbereiding. Zondagavond zette hij een grote ketel met water op het zwarte fornuis. In die tijd was het gewoon dat mensen op maandag de was deden en dan lag er wel het een en ander. Het liefst wilde moe der deze zo mogelijk gedroogd, gestre ken en wel in de kast hebben. Dat lukte lang niet altijd. In de herfst en winter werd de was nog eens extra door de wringer gehaald en vervolgens op een houten rek rondom de kachel gezet. Eer zo'n was dan droog en wel en in de kast lag. Dat kostte veel meer tijd. Donderdag, marktdag Vroeger was het op donderdag altijd erg druk in Schagen, want er was markt. In mijn jonge jaren werd al het vee voor de wekelijkse markt lopend aangevoerd. Boeren uit de richting van Barsingerhorn kwamen dan via de Snevert en de Hoep Schagen binnen. Wij hielpen moeder zoveel mogelijk om aan weerszijde van de weg op de spoorbaan te staan. De koei en of schapen werden op deze manier over de rails geleld en zo richting markt in het centrum van' Schagen gedre ven. De! Markt begon altijd vroeg en het was voor de kinderen op donderdag vroeg opstaan, vlug in de kleren en moeder helpen zo goed en zo kwaad als het ging. Winterdag was de aan voer van vee een stuk minder, maar dan kwam het wel voor dat de overweg eerst sneeuwvrij moest worden gemaakt en zo was er toch weer veel werk te doen.' Een treinbeschieting in Schagen Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er op het spoorwegemplacement van Schagen een geweldige treinbeschieting uitgevoerd. Willem Dekker daarover: 'Ik kwam net met een collega terug uit de Wieringermeer waar we voedsel hadden gehaald, toen twee Engelse jachtvlieg tuigen de trein begonnen te beschie ten. Onder het tumult van ontploffende wagons vloog ik naar onze wachterswo ning, terwijl ik mijn collega toeschreeuw de: 'Er blijft van Schagen niks meer over.' Gelukkig kwam het niet zover, maar onze wachterswoning werd volledig vernield. Ik was .doodsbang voor mijn vrouwen kinderen. Ons huis was nog niet hele maal weggevaagd toen ik er aankwam. Ik trapte de deur in, keek rond,riep, en toen ik geen gehoor kreeg en ook nie mand zag, had ik de zekerheid dat mijn vrouwen kinderen waren ontsnapt. Achter een versperringsmuur vond Willem Dekker zijn gezin. Ongedeerd, dat wei. Maar ,'"huis en inboedel waren totaal verwoest. Dat was het ergste niet, al was het triest te zien hoe het gasfor nuis was gesierd' met een granaatschelf en zeven kogelgaten. Het spoorhuis aan de Hoep, dat bekend stond als num mer 17, was onbewoonbaar geworden. De familie Dekker vond aan de andere De huisjes aan de Hoep waren onherstelbaar vernield. 15

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Kakelepost - Schagen | 2005 | | pagina 16